eg fari at stjala ein prest Ein danskur vanabrotsmaður fekk tosað fimm jydar so til, at teir trúðu, at hann hevði samband við okkurt útlendskt politi, og teir stjólu ein prest í Jyllandi. Hesin slapp [...] grundin til at eg nevndi hatta við prestastuldrinum er ikki, at ‘eg’, altso ‘hpp’ fari at stjala nakran prest, og skuldi tað endiliga verið, hevði tað verið meira passandi við einari prestindu, men ‘eg’ sum orð

deyður, hevði verið glaður fyri hesa løtuna. Tað kemur fyri, at fólk ikki vilja hava samband við prest, men ikki ofta. Um tað eru fólk úr øðrum samkomun, verður boð sent eftir leiðarinum í tí samkomuni

1971 eftir Esmar Fuglø, sum tá legði frá sær. Samstundis sum Jákup var stjóri á Esso, læs hann til prest og røkti onnur álitisstørv. Í 1980 segði hann seg úr stjórastarvinum og tók við sum prestur á Nesi

síðani at lesa mál o. a. Hann varð útbúgvin Cand-Phil. Faðir hansara vildi hava hann at lesa til prest, men tað var nokk ikki meiningin hjá Óla. Einaferð Lítli Jákup var burtur í haga, vestanfyri, datt

uttanum. Uttan sjálvmorðið, sjálvandi. Hetta fær Pinocchio at vita í eini samtalu við tann grima Heggen prest tíðliga í leikinum: “Menniskjan stendur á gáttini til lívið, og (...) tað ber ikki til at bakka. Tað

partur av útbúgvingini, har tann lesandi í styttri tíðarskeiðum undir vegleiðing roynir seg sum prest. Tann lesandi kann eftir fyrstu starvsvenjingina við biskupligari fullmarkt virka sum prestavikarur

Jógvan Fríðriksson. Bispur vísir á, at kirkjan hevur mekanismur, sum gera ta møguligt at kæra ein prest, ein sonevndur “andligur gerðarrættur”, sum hann kallar tað. Men hesin instansur verður at kalla ikki

Matras. Hann tók til, hvussu lítlan fantasi føroyingar høvdu. Fóru teir niður at lesa, so var tað til prest ella lækna og okkurt sum líktist. Men vit føroyingar livdu mitt í fiski og av fiski. Men eingin hugsaði

og tómleika í einum ovurmateria­list­iskum samfelagi. Mong leita sær hjálp hjá sálarfrøðingum og prest­um, sum jú hava serstaka pastorala útbúgving. Og tá nú teologarnir, sum eru útbúnir gudfrøðingar og

høvdu abba og ommu í Lamba – Hans Petur Weihe og Emiliu, fødd Holm. Emilia var dóttir Lassen Holm, prest í Norðurstreymoy. At foreldrini hjá pápa soleiðis í bæði borð vóru eftirkomarar frá Djurhuus av Nesi