Egg og sigu eftir havhestaeggum. Herbjørn var vanur at síga, men seinnu árini var heilsan farin at bila, so hann var meiri við sum maður uppi á eggini, meðan teir yngru vóru í línuni. Hvørja ferð, tá liðugt
hann kundi. Men hann varð skjótt merktur av sjúkuni, gloymdi illa orð og ting. Tá beinini fóru at bila, og hann ikki kundi ganga meira, fekk hann tíðina at ganga við at lurta eftir søgum, hyggja at fótbólti
Mangan verður alt ov lítið hugsað um fólk og súklur, tá ið vegir og vegamerkingar verða gjørdar. Bila- og bussferðslan er tað sum liggur myndugleikunum fremst í huga og ofta skal ein ólukka henda, áðrenn
ferðirnar niðan í Líðina og undir Borgarknapp eftir seyði. Fyri nøkrum árum síðani fóru eyguni at bila, men ta lívsgleði og lívsmót ið hevur eyðkent Sakan, ger at hann gongur so lættliga millum húsini
avlýsa. Í sovornum førum plaga HB spælarar ikki at trívast nakað serligt. Men tað tóktist ikki at bila hjá ungu og góðu spælarunum. HB fekk tvey mál í 1. hálvleiki, og í báðum førum vóru málskjúttarnir
vart farin foldum frá. Eftir einum langum og virknum lívi á sjógvi og á landi fór heilsan hjá tær at bila tað seinasta árið, tú livdi. Sjálvt um tú vart mettur av døgum, vart tú fyri okkum sami góði og u
noyddist EB/Streymur at klára seg uttan bæði Sorin Anghel og Fróði Clementsen, men tað tóktist ikki at bila. Teir umskipaðu tvær ferðir. Fyrst fór Hans Pauli Samuelsen í álopið, Jákup Martin Joensen í vinstru
henda dagin, Lars Møller Madsen, fara av vøllinum við einum skaða, men hetta vísti seg tó ikki at bila. Aðrir komu á vøllin og tóku ábyrgd, og næstu løtuna helt Danmark fast um sjey mála leiðsluna, sum
stóra hetjan var aftur á liðnum. Tað var tó ikki hann, sum stóð fyri málunum, men hetta mundi ikki bila stórvegis í hugaheiminum hjá viðhaldsfólkunum. Tey fingu trý stig og tey fingu eisini stóra spælaran
skips í 1955 við sluppuni, Lítlu Emmu, sum Óla Hans Olsen í Syðrugøtu førdi. Hóast heilsan fór at bila fyri nøkrum árum síðan, tá ið Kári fekk blóðtøpp, hevur hann kortini siglt sum maskinmaður til fyri
