er ikki bert skrivað til undirhalds, men eisini til at vísa børnum og ungum vegin til eitt sigrandi lív og tað dýrabara virði í at hava eina góða samvitsku. Bókin er skrivað av Trolli Neutzsky Wulff, fødd

er eldraøkið, og so eigur skúlin tørn. Tað má ásannast, at virksemi, ið nemur við gerandisdag og lív borgarans eigur at vera so nær borgaranum sum møguligt. Í so máta kunnu góðar grundir vera til at flyta

a er 3 til 6 metur og er í støðum ljósur sandbotnur og áhugavert at kaga á botn og síggja alt tað lív, ið har fer fram. Á Krambatanga eru fornar leivdir har miðvíst mark ikki kann setast fyri víddini á

boð, fingu boðini tvær ferðir, so kanska hava báðir vakthavandi ringt til somu menn. Munurin millum lív og deyða Tá avtornaði komu fimm sløkkiliðsmenn á staðið. Ein teirra var ein maður, sum ikki longur [...] tíggju minuttir fyrr. Og tíggju minuttir er lang tíð í sløkkiliðsarbeiði. Tað kann gera munin millum lív og deyða og kundi kanska eisini gjørt tað í hesum førinum. Einki álit á fráboðanarskipanini William

tann forfjónaða og vrakaða og geva honum vón. Hann er komin at geva honum lív og sælu. Hetta lívið, og talan er um eitt nýtt lív, eigur tú í trúnni á frelsaran. Vit hava ikki uppiborið so kærleiksríka viðferð [...] elskar hann, hann er vorðin ein nýggj menniskja. Hon má trúgva og vitna um hann. Jesus kom inn í títt lív longu í tíni heilagu dópsstund. Vit skulu tí trúgva og takka, og vit skulu líta á deyða og uppreisn

síggja, hvussu teir blivu ?prikaðir? og alt tað, sum mátti til, fyri at hesum báðum smáu skuldi verða lív lagað. Tað vísti seg, at høvdu vit tveir góðar dagar, har tað gekk framá, so byrjaði aftur at ganga

sigur víðari, at Jesus doyði ikki av elli, sjúku ella vanlukku. Heldur ikki tók hann lív sítt sjálvur. Hann gav ikki bara lív sítt, men hann gav seg í hendurnar á menniskjum til líðing. Hann doyði sum loysigjald [...] er verulig, sigur hann. Zacharias sigur, at søgan um Jesu deyða og uppreisn hevur verið alt hansara lív, og hevur havt hansara størsta áhuga. - Hetta er veruleikin, sum eg byggi lívið og ævinleikan á, sigur

seinastu tíðina verið fleiri eldsbrunar, og tíverri eisini við so syrgiligum enda, at fólk hava latið lív. Ongin yvi er um, at vit í Føroyum eru sloppin ótrúliga væl hvat eldsbrunum viðvíkur, og tær óhugnaligu

vár í orð og verki stríddust fyri barn og vív; undir reyða hersins merki fúsir lótu teir sítt lív! Neyðars lív í sorg og móði, sum við fragd í deyðan gekk, týsk var byrsan, russiskt blóðið, herbúnin í lepum [...] Katja hvínur. Sleðuljómur - hvirlumeldur, sleðustjórin teymum heldur - Hey og hey! Ivan, sum við lív í hendi glentast við sítt fagra kvendi, snúðra man sítt yvirskegg, uttan steðg ... Svá er Ivan ? reystur [...] hennar søtu eygu, tá tey læðu móti mær, hennar móðurmerki reyðu, hon á sínum bróstum bar, tók eg hennar lív, eg dári, tók eg djarvur hennar....áá! - Halt uppat við tínum jarmi, eingin djevul vil tær ann. Hví

fleiri ár. Tað er tó okkara vón at eitt av feløgunum tekur onkran av hesum tættum upp ella at nýtt lív birtist í gamla Føroyingafelagið, sum aftur fer at skipa fyri hesum mentanartiltøkum, sigur leiðarin