18. desember andaðist pápi 71 ára gamal. Hetta er ein dagur, sum í allari mínari tíð, verður ein dagur eg altíð komi at minnast. Dagurin byrjaði so hugnaliga, tá pápi møtti til arbeiðis kl. 4.00 á mor
8. oktobur 2012 er ein dagur, sum eg so innarliga hevði viljað verið fyriuttan. Eg helt, tað skuldi verða ein gleðisdagur. Eg skuldi fara í 2 ára føðingardag hjá guddóttrini eftir loknan skúladag úti
Eg trúði tí ikki, tá ið eg hoyrdi, at pápi mín var funnin druknaður, hann, sum var so góður svimjari. Eg helt, at tað kundi ikki passa, men so komu beiggjarnir Eiler og Jón, tá gekk upp fyri mær, at t
Verðin broyttist tann dagin, tá beiggi mín ringdi og segði, at tú aftur var farin á sjúkrahúsið, og at ikki var møguligt at fáa samband við teg. Tú hevdi havt ein blóðpropp fyri trimun árum síðani,
Góði elskaði pápi Tungt er at seta seg niður og skriva hesa seinastu heilsan til tín. Nú jólini nærkast og tað er liðið næstan eitt ár, síðan tú fór herfrá, ger tað tað ikki lættari. Nógvir tankar mæ
At pápi skuldi takast frá okkum so brádliga, kom okkum ógvuliga dátt við, men vit mugu bara sanna, at eingin veit á morgni at siga, hvar hann á kvøldi gistir. Pápi, tú bleiv sjúkur 2/2-2004, eftir stu
Góði babba. Í dag fylgdi eg tær til gravar. Á veg til kirkjugarðin gekk líkfylgið framvið tínum húsum. Húsunum sum tú sjálvur bygdi sum karm um tína familju. Nú er tað tómt. Nú er tað stilt. Nú er tan
Hetta verða so fyrstu jól, ið tú góða mamma og vit øll eru uttan hann, um hann ikki gjørdi so nógv um seg, er saknurin stórur. Eg má siga, at eg eri sera takksom fyri, at mær untist við familju at ver
Tað vóru eini tung boð at fáa, tá tú mín elskaða systir so brádliga doyði. Eg visti væl, at tú var sjúk, men vónaði allatíðina, at tú fór at gerast frísk. Sjálv hevði tú so gott mót, og uggaði okkum ø
Góði Súni 2. mars í fjør var fjørðurin so rógvin. Títt lívsskeið var at enda komið. At vera saman við tær kendist altíð gott. Tú vart altíð til staðar við einari stillari nærveru, eygleiddi og lurtaði
