desembur, so tað verður spennandi, men vit trúgva upp á tað. Seinast taptu vit fyri teimum, men tað var okkara egna skyld. Vit kunnu gott gera tað betri, sigur Sofía Purkhús at enda. Birgit Guttesen og Sofía
taka ikki fremmandu stavirnar inn, men orðini, hugtøkini. Vit forða ongum og læsa okkum ikki – vit geva øllum tí nýggja okkara snið og okkara dám. Ber ikki til at hava tvey ymisk snið? – Tað veldst um, [...] í fremmandum sernøvnum og fremmandum orðum, sum eru í okkara máli.« – Júst sum hjá okkum. Hetta er okkara stavrað, og hesir ávísu stavir verða brúktir í fremmandum orðum og sernøvnum – sum stendur viðmerkt [...] orð inn í føroyskt? – Vanliga livir eitt fremmant orð eina tíð í málinum, áðrenn vit taka tað til okkara og gera tað til okkara, laga tað eftir okkara skipan og geva tí sítt rætta pláss. Lat meg taka
tingmannatalið, at Gerhard Lognberg varð koyrdur úr flokkinum. Hóast alt hevur sína tíð – og okkurt bendir á, at tíðin hjá hesi samgonguni er við at halla, so er framveigs óvist, hvat alternativið
forngrípagoymslum og bókasøvnum, har sjálvútnevndir serfrøðingar, móti gjaldi, fara at greiða frá okkara mentan, sum var tað ein onnur turistattraktión. (Slíkt verður eisini kallað sjálvpromovering.)
tað tá við at kunna ringja til Kristinn í Mentamálaráðnum, sum ikki bert skaffaði okkum tað, sum okkum var tørvur á, men eisini útvegaði ferðarkostnaðin. Strúkaraliðið mannaði gitni fiólspælarin Bjørn [...] Oliver Kentish og hansara tónleikarum úr Sinfóníuhjómsveit Áhugamanna fyri at vilja samstarva við okkum til hetta høvið.
vinstravongurin og tónleikarar vóru eyka væl umboðaðir. Kollektivir og Perlan Jakobina Elingsggard greiddi okkum frá, at hetta var fyrstu ferð nakrantíð, at henda útgávan var spæld úr enda í annan. Hon hugleiddi
vit okkum detta niður við stólinum júst fyri at niðurbróta dirvið hjá onkum lærara, sum ikki orkaði okkara flaksandi mynstur. Tá vit hoyrdu, at flokkurin skuldi býtast sundur í tveir, gjørdist samanhald
og sjúkrabilum, umframt hundar frá løgregluni. So vit høvdu beinanvegin ein illgruna um, at okkurt álvarsligt var áfatt, greiddi Eyðfinn Hansen frá á Rás2 hósdagin. Tað gekk heldur ikki long tíð
hvat tað verður. – Og so eru vit aftur í somu støðu, sum vit ætlaðu, at kanningin skuldi sleppa okkum burtur úr, nevniliga, at misálit er á politisku skipanina. Skuldi mannagongdin havt verið øðrvísi
orðafeingi enn nakrantíð og fleiri stílavbrigdi enn nakrantíð áður. Hann var ein teirra, ið skapti okkum valmøguleikarnar í fjølbroyttum og vøkrum málburði. Har var ongantíð nøkur avmarking, har vóru
