møguligt, sum vit ikki hildu, at tey vóru. Børn í aldrinum 9 ? 12 ár byrja at gerast flov um sítt egna likam. Føturnar verða stórir, armarnir langir og bróstini bølgna. Kanska líkist likamið tað hjá vinunum
aftrat: - Likam okkara er skapt til at brúka og vera virkið, og rørslur styrkja okkum, bæði til likams og sálar, men eisini tann føðin, sum vit dagliga eta, hevur stóran týdning fyri tann stand, sum likam okkara
vældindið. Heldur ikki har svøllur. – Allarhelst er tað bara vanligt stikni fyri at hava eitt fremmandalikam í barkanum. Tað oyðileggur ofta svølgskipanina og gevur pínu, tá ið sjúklingurin flytur høvdið. Eg
ið hevur tænt sínum endamáli. Tað má sigast, at tað gongur líðandi. Spyr bara mammu, sum má leggja likam til allar líðingarnar. – Uuuvvvaaa, uuuvvvaaa, uuuvvvaaahhh, eymkar hon seg uttan íhald. Lokal-tíð
sum fer við tíðini, so tað verður ikki so ofta. Tíverri, tað hevði óivað verði betri fyri sál og likam enn so mangt annað sum ein fæst við og brúkar tíðina til – eitt nú at skriva um at fiska síl. At fiska
greinar hann seg inn á deyðsorsøkina. Men fyrst mátar hann hjartað at vita, hvussu lutfallið er millum likam og likamsgagn. Jú, maðurin hevði eitt stórt hjarta. – Vinstri partur av hjartanum er nógv størri enn
við, um vit síggja burtur frá móðurmálinum, sum vit øll eru felags um. Ítróttin er mennandi fyri likam og sál og hevur stóran týdning fyri fólkaheilsuna. Meira enn fimtan túsund føroyingar eru meira ella [...] við, um vit síggja burtur frá móðurmálinum, sum vit øll eru felags um. Ítróttin er mennandi fyri likam og sál og hevur stóran týdning fyri fólkaheilsuna. Meira enn fimtan túsund føroyingar eru meira ella
verða hongd, hálshøgd ella druknað, serliga konufólk, men eisini vóru tey dømd at verða pínd til likams og sálar. Yvirlit yvir bøðilslønina sigur okkum eisini frá, hvør revsingin var: At høgga eitt høvur
tá hugsað verður um, hvussu sjúkan, tá bar móti enda hjá tær, nívdi teg og hevði tært títt kæra likam. Ein onnur yrking babba fekk frá tær er endurgivin á síðuni her. Í 1971 giftust tú og Arnhild á Bergi
øllum alvi verjir fría fosturtøku, heldur seg vera einsmallan um at hugsa, at “kvinnan eigur egið likam”, so er tað ein ræðulig vanlukka, at republikanska gentan Bristol, nú er við barn ógift. Og at hetta
