Men tað kostar pengar. Tað kostar pengar at hava marglætisskip í sigling, tað kostar pengar at hava og reka eina tyrlu, tað kostar pengar at gjalda bøtur og loysigjøld, tá skipini verða
átøk til tess at varðveita málið og serligu málbrigdini, vit hava í føroyskum. Og so nógv kostar tað heldur ikki at gera orðabøkur, at tað ikki ber til, hóast tað helst ikki handilsliga
um bókina »Skjót journalistin« kostaði eina samgongu í 2003, og stríð um eitt lás í Tinganesi kostaði eina samgongu í 2008. So talan verður als ikki um nakað eindømi, um milliardaíløgan við milliarda
at siga, hvussu hendan útreiðslan skal gerast »útreiðsluneutral«. Tað merkir, at tað sum tað kostar hesum felagsskapum í spardum meirvirðisgjaldi, tað skal burturav frá onkrum øðrum.
gerast við at blaða í mikrofilmum á Landsbókasavninum. Verkætlanin hjá Landsbókasavninum kostar 800.000 krónur. Men hendan verkætlan er havnað í Mentamálaráðnum. Tað er einki nýtt, at
siga: Við at vísa á, at løgmaður hevur misskilt og misrøkt sína ábyrgd sum nevndarformaður og kostað landi og øðrum pengar, so rennir tú politisk ørindi fyri mótstøðuflokkar hjá løgmanni
var upp statsfígging, sigur flokkurin, sum vísir á dømi við einum sjúkrahúsi í Edinbourg, sum kostaði statinum 10,6 milliardir krónur, hóast tað bara var 1,8 milliardir krónur vert. Pípan í Tinganesi
tá hann lýsir illviljan millum landspolitikarar mótvegis høvuðsstaðnum. Hesin illvilji kostar nógvar milliónir – og hann er ein stór hóttan móti vælferðarsamfelagnum. Hetta er eitt mál
also minni. Og hinvegin sleppa politikarar tá undan at seta ítøkiligu, samfelagsbúskaparligu kost-nyttu útrokningina fyri Sandoyartunnilin greitt upp og raðfesta hesa íløgu í mun til allar aðrar
teimum, at tað verður bíligari at ferðast, fyri tað um Atlantsflog verður privatiserað. Tað kostar sjálvandi at hava eitt flogfelag flúgvandi. Har eru nakrar faktiskar útreiðslur, sum ikki
