Meðan eg siti og skrivi minningarorð um teg, og síggi tað vøkru myndina av tær góða omma, renna tár at kinnum mínum. Hóast meira enn eitt ár er liðið, síðani tú fórt er saknurin so ómetaliga stórur om

Góða elskaða omma, vit sakna teg. Takk fyri øll tey góðu minnir, vit hava um teg. Tú vart altíð so góð við okkum. Vit hava so nógv góð minnir eftir teg, omma, og tey koma vit altíð at goyma í hjarta o

Tróndur Húsgarð. Abbi-krabbi. Av raskastu, sterkastu monnum. Mergjaður sum fáur. Nógvar broytingar hevur tú upplivað gjøgnum lívið, og mangan havi eg undrast á, hvussu tú hevur megnað at fylgt so væl

Tað vóru tung boð at fáa nýggjársaftan, at tú góði langabbi ikki var millum okkum longur. Hóast tú var 102 ára gamal, var tað ringt at góðtaka, at Gud nú hevði tikið teg til sín. Tað var ikki til at f

Bjartastu dagar tá lívsskeiðið byrjar, tín rørsla, bros og eygu bóru okkum boð um, at her er gott at verða. Árini tey vóru góð tá tú var mín varði, stimbur, álit, gleði, gingu lið um lið, tí kærleikin

Mín góða, elskaða mamma, ikki hevði eg væntað, at eg skuldi missa teg í tínum bestu árum, og júst sum eg siti her og skrivi, flúgva tús­undtals tankar og minnir í høvdinum um lívið, vit hava havt sama

Góða mamma, tað var tómligt at vera í Esbjerg, nú tú ikki er meira. Vit vóru í Danmark í feriu saman við gentunum í summar. Tær høvdu glett seg at sleppa niður í feriu hjá ommu, og tú gleddi teg eisin

Ein syrgir tí, ein hevur elskað. Nú jólini eru farin afturum og eitt nýtt ár er byrjað, er trupult at síggja ljósið hinumegin tunnilin. Tunnilin, sum vit skula í gjøgnum, tá vit hava mist, sorgin. Mam

Í dag er júst eitt ár síðan tú so brádliga varð tikin burtur, og hettar fær meg at hugsa um, hvussu trupult tú mangan hevði tað, tá tú vart millum okkum. Góða Karin, tú vaks upp saman við systkjum tín

Nú vil eg royna at skriva nøkur minningarorð um mín elskada beiggja Robert, sum eg elskadi yvir alt her á jørð. Ikki er tað nemt at sita og skriva, og saknurin er so stórur. Minnist sum tað, sum var t