Noregi og Íslandi, ferðamannadeild stovnsetast til uttanlandasigling og so mangt annað. Væl gekst í hond, serstakliga tí øll, vit komu í samband við, og okkara starvsfólk bæði á sjógvi og landi, vóru so

Arbeiðssteðgur Tað er fíggjarmálaráðið og landsstýrið, sum hevur alla skyldina av arbeiðssteðginum sum nú er. Tað ivast Gunnleivur Dalsgarð, formaður í Starvsmannafelagnum, ikki eina løtu . Hann sigur

rið. Rúni sum spælandi venjari, og Allan sum royndi spælarin, ið eisini kann geva venjaranum eina hond. Tað kundi bent á, at argjamenn komandi ár ætla sær at stevna beina kós móti Formula-deildini, og

og skilagóð, hugsar seg væl um, áðrenn hon handlar. Tá ið so handlast skal, hendir tað við fastari hond og stórari viljastyrki. Hetta gerst í hesum døgum alt meira neyðugt fyri fakfelagið, tí t.d. hetta

umhvørvisøkinum. Landið eigur at lóggeva skynsamiliga røkt av tí, vit nu einaferða hava frá náttúrunar hond. Eisini eiga mál at orðast fyri, at fólk hava ein rætt at liva í økjum, ið ikki verða merkt av ídnaði

in í Lorvík. Ein fótboltsleikari lá uttan vit eftir ógvusligan samanbrest. Tíbetur gekk alt væl í hond tá avtornaði, men hendingin ger, at tey flestu munnu seta sær onkrar spurningar um trygd og tilbúgving

sum við Viking Band legði Ísland fyri sínar føtir, langt áðrenn Eivør, Týr og 200 tóku ljóðføri í hond.

mentor, Martin Rosborg. Han var tá leiðari á Danmarks Turistråd, og Guðrið bleiv skjótt hansara høgra hond. Tá hann fekk tilboð um at taka við róðrinum á Stockholm Visitors Board, sum er organisatiónin fyri

lættliga gjørst ein feigdardagur. - Tíbetur spældi alt væl av. Og eg ivist onga løtu í, at Harrans hond var yvir okkum henda dagin. Tá vit fyrr fóru í Urðina eftir landi, so steðgaðu vit altíð á eina løtu [...] rættarskapilsi, sum er har niðri við sjóvarmálan. Menn eru fegnir nú hesin parturin er fingin frá hond í øllum góðum. Seyðurin verður nú leiddur oman móti sjóvarmálanum, og verða beinini síðani heft, sum [...] Eg kláraði so ikki at hála meg upp. Tað var sum um eg var fastur í onkrum. Men eg merkti tó, at ein hond helt í arminum á mær alla tíðina. - Men hinvegin, so náddi eg ikki at reagera uppá nakað, tí at alt

báðir - Barbara Hentze í Stórustovu og Petur Meinhard Elleby Andersen í ferð við at leggja enn eina hond á henda spennandi leikin. Við stórum hegni og ótrúligum toli, eisini til teir minstu smálutirnar,