reka eina rutu, sum skuldi veita ferðafólki ta tænastu at flyta tey millum Føroyar og Skotland. Tað bar seg ikki, varð sagt. Men hvussu er og ikki, so síggja vit nú, at onnur halda, at tað eigur at bera

sum og eisini í summarhúsum og líknandi, vóru savnað í ein stóran felags databasa hjá vinnuni. So bar altíð til, eitt nú hjá ferðasmiðjunum, at síggja, hvar gistingarpláss eru tøk. Eisini hevði tað lætt

frávikum, ið líkasum hoyra tí føroyska til. Eitt, sum fleiri løgdu merki til, var, at á einum av føtunum bar til at smakka súlu. Og so skemtaði sjálvandi onkur við, at nú mundu umboð fyri flogfeløgini bæði, sum

hvørja tíð er í gildið, er so smidlig sum gjørligt. Hann sigur, at við Smyrli, sum nú fer úr sigling, bar tað til at búgva í Suðuroy og arbeiða Havn, tó at tað var ómetaliga strævið. Tað hevur hann sjálvur

ein dagin var sær niðri í fjørðini við Gjógv, fekk hann eyga á eina fløsku, sum hann tók upp. Tað bar ikki mætari á, enn at eitt bræv lá inni í fløskuni. Tað vísti seg at vera ein fløskupostur, sum varð

sum varð blivin slettaður. Tað tók Mariu tvey ár at koma fyri seg. Hon gav eina fløgu út, men hon bar framvegis ótta fyri, at hon ikki mintist tekstirnar. So hon hevði teir altíð framman fyri sær. - Eg

húsin­um, ið komu um veturin og keyptu henda fiskin til døgurðamat. Vaskaði sær eina ferð árliga Pápi mín bar orð fyri at vera skemtingarsamur og dugdi væl at siga frá. Ein frásøgn var um ein mann á Bakkafjørðinum [...] morgunin, tá kom vindurin. So varð sett á segl. Fiskileiðirnar hjá okkum lógu soleiðis fyri, at tað bar til at sigla heim við segli meginpartin av leiðini. Tað vóru um fjøruti bátar, sum royndu um somu leið

størst møguligan mun at halda seg heima við hús og eisini arbeiða heimanífrá, um tað á nakran hátt bar til. Skúlar og dagstovnar sendu samstundis børn og ung heim at verða. Hetta sást aftur á landsvegunum

at ganga niðan, men tað bar slett ikki til. Kommunumenninir vóru tó skjótir á staðnum, og byrjaðu at salta vegin. So tá bilarnir vóru fluttir, og saltið hevði ligið eina løtu, bar aftur til at koyra niðan

stutt eftir skræddi ein hvirla í bussin so ógvusliga, at hann enn einaferð fór á glið. Og hesaferð bar ikki bøtur. Við gronini fyri gleið bussurin oman av vegnum, har hann steðgaði, beint áðrenn hann fór