2002, tá blokkurin varð skorin í óðum verkum, so høvdu vit í dag havt 634 mió kr meira á inntøkusíðu landsins hvørt ár.« Eitt sindur pínligt at síggja, hvussu tilvildarligt lógararbeiði á okkara
lagað okkum til støðuna, meðan Kringvarpið bara hevur koyrt víðari út frá ynskjum um inntøkur – og tilvitað brúkt pengar, sum ikki vóru. Tá endar galið! Tað er ein politisk provokatión [...] soleiðis sum døgg fyri sól, hetta hevur leiðslan vitað – men hevur ikki tikið neyðugu stigini í tøkum tíma. Hetta er so stórt ábyrgdarloysi, at ábyrgdin eigur og skal plaserast Sjálvandi skulu vit
árliga. Men pengarnir fara bara ikki í slokna landskassan, men til skattalætta til tær høgu inntøkurnar. Nú løgmaður er farin at tosa um tilfeingisgjald, so er okkurt sum bendir á, at tað
apurin hjá føroyingum nú skal brúkast sum kúbein í royndunum at fáa ES at seta handilstiltøk í verk móti Føroyum. Í kjakinum á Deadline hjá Danmarks Radio mánakvøldið millum Sjúrð Skaale, fó
møguleika hava vit at fáa bilbukt við tí. Hetta er eitt gott og neyðugt uppskot, sum tingkvinnan eigur tøkk fyri. Málið er so mikið álvarsligt, at tað eigur ikki longur at verða dult. Og tey, sum hetta uppskotið
tí har vita menninir best? Hetta er ein avoldaður hugsunarháttur, sum tíverri hevur fastatøkur nógva staðni í politisku skipanini. Men harfyri er hann ikki rættur. Okkara politiska skipan
varð viðgjørt á fundinum í Oljumálastýrinum í gjár. Vit eiga at fegnast um, at peningaorka verður tøk til at menna føroyska samfelagið út um tað, sum verður sett av á okkara egnu fíggjarlóg. Tað vilja
at løgmanni tørvar hjálp er nú eyðsýnt, og vit vilja fegin hjálpa honum við at finna nýggjar inntøkur og sparingar. Vit fara næstu dagarnar at lata lesarar okkara koma við góðum hugskotum
hana, sum skuldi verða 26. mai í 2001, men sum Anfinn Kallsberg, fyrrverandi løgmaður, avlýsti í tøkum tíma, tí hann var bangin fyri, at hon fór at binda okkum fastari í ríkisfelagsskapinum. Og
vit skrivaðu so, er tað tí, at vit halda ikki, at tilgongdin ella viðgerðin ella fólksliga luttøkan kring fólkaatkvøðuna var nóg rímulig. Men tað er nú ikki so nógv tað, sum vit hava áhuga í
