sorg eftir feigdarboðini í vár um, at øll manningin á ?Sjóborgini? varð farin undir Føroyum. Hetta rakar tey avvarðandi meint, og er ein smeitur fyri bygdarfólkið og okkum øll sum fólk. Harrin styrki tykkum
om Bøledrengen« (Laterna Magica 1985) eftir William Heinesen verður nakað sama søgan søgd, men har rakar vanlukkan tey ungu. Tað er eins og Oddvør og William í ein ávísan mun troyta somu keldur. Tað er kanska
blokkurin aftur at vera tað, sum hann einaferð var roknaður til, nevniliga grundleggjandi tingini, sum rakar hvørt einasta heim í landi okkara, so sum eitt vælvirkandi almannaverk, sjúkrahúsini og skúlaverkið
vakurt samband millum menniskju, tá ein sær virði í og vísur áhuga í tí, sum onnur gera. Tað rakar djúpar kenslur í menniskjum, sigur hon. – Eg havi so ómetaliga nógv at takka fyri. Í Føroyum
útisetavinnulívsmaður hevur viljan, trúnna og áræði til at fara í holt við eina slíka ætlan. Hann rakar so beint í eina tíð, tá landið ikki veit hvat skal gerast fyri at fáa fólk heimaftur (brain-drain)
í hann. Tann vælvaksni telvarin vil ikki finna seg í hesum og roynir at slíta seg leysan. Skallin rakar ein av trygdarvørðunum í munnin, hann fer at bløða, og so er alt á gosi. Trygdarvørðarnir leggja á
kunnugt við at spæla dystir! Hartil er skipanin við leikbannum eisini ajourførd, soleiðis at hon ikki rakar óneyðuga hart, tá komið verður móti kappingarenda. Tann broytingin var neyðug, og tað ásannaði ka
móti mær." og vísir á, at mátin, vit bera okkum at móti øðrum menniskjum, fyrr ella seinni altíð rakar okkum sjálvi. ? Í míni verð er onki tilvildarligt, og tað vit gera, fær altíð avleiðingar. Vit kunnu
hvussu er, er tað onki sum bendir á, at vit eru til reiðar at stríðast fyri nøkrum øðrum enn tí, sum rakar okkara pengapung, sigur Knút, sum heldur ongantíð hevur skilt ráðandi hugburðin um, at ?Vit hava tað
av teimum. - Børn og vit øll kunnu bara læra nakað, um vit hava eina kenslu av, at tað, vit læra, rakar okkum, og at tað er ein meining í, hví vit skulu læra tað. Vit halda tað til dømis vera onki mnni
