tað er vist. Fiskiskapur, avreiðingar og annað, sum heldur landinum uppi, hvar eru tey tíðindini?, spyr Jóannes hugsunarsamur. Vilji til bata Hann viðgongur, at tá hann lesur bløðini, er tað hvørja ferð

tað er vist. Fiskiskapur, avreiðingar og annað, sum heldur landinum uppi, hvar eru tey tíðindini?, spyr Jóannes hugsunarsamur. Vilji til bata Hann viðgongur, at tá hann lesur bløðini, er tað hvørja ferð

kann trívast í einum landi, har lógloysi og lygn og villleiðing tykjast at vera legaliserað? Hann spyr, ið ikki veit. Men, sum sagt, Rósa og Heðin, fáið tykkum ein kaffimunn; dansurin gerst lættari, og

sálarsjúku, heimleysu, samkyndu ella gomlu av vegnum til eitt lív, ongin av okkum hevði funnið seg í, spyr Fía og vendir aftur til kassarnar, vit av øllum alvi royna at kroysta niðuryvir hvønnannan. - Gud

kvinnur, sum gerast sjúkar. Hví ikki heldur siga søgurnar um hesar kvinnurnar ella familjur teirra, spyr Peter Brichs eisini og heldur á - Og hví skulu menn haldast uttanfyri? Sum um tað ikki eisini rakar

stuðlar mínum hugskoti at savna inn undirskriftir. Undirskriftirnar verða latnar fútanum beinleiðis. “Spyr aldri um, hvat tey flestu halda! Mót rætt og sanning má einki valda. Tað ræður lítið um tungt og lætt

hjá øllum øðrum, at tað er í seinna lagi« Ávíst kjak hevur tikið seg upp, eftir at ein kanning, sum spyr.fo hevur gjørt, sum varð kunngjørd her á in.fo í gjár vísti, at meirilutin av føroyingum vil hava

bókina í fýra bólkar ella partar. Høvuðsparturin kundi snúð seg um tey orð og annað, ið Orða¬bók¬in spyr lurt¬ararnar um, og sum teir síðan svara til. Hesin partur kundi itið “Lurt¬ar¬arn¬ir spurdir”. Ann¬ar

orsøk til at halda, at føroysku børnini eru betri fyri. Men hetta órógvar ikki Rógva almikið, sum spyr, um fólk eisini munnu hava lisið restina av kanningunum. - Tær vísa nevniliga eisini, at hesi somu

dálkar ikki innast í keksaskápinum. Og so má eg bara finna meg í, at hon gerst firtin av og á! So spyr onkur tykkara, hví eg havi keypt mær hana og okkurt annað við, ja, tað er júst spurningurin, bleiv [...] tað eitt anfall av systraligum samhuga ? veit ikki. Hvussu gongur hetta so fyri seg, kanska onkur spyr. Tað munnu vera fáar av okkum, sum ikki vita hvussu leikur fer. Kanska er okkurt mannfólk, sum ikki