kemur ein íslendingur úr lugarinum. Hann sær nú roykin av trolaranum og sigur: ”Hesin trolarin verður okkum at bana”. Hetta sigur hann, hóast trolarin framvegis var langt burtur. Hann kemur nærri og hevur
tekur orðið. Hon er klødd í appilsingul klæðir og situr í lotus-støðu á einum borði framman fyri okkum. Ma Sita byrjar at greiða frá, hvussu sangurin skal skipast. Hon syngur orðini nakrar ferðir fyrst
stutt, at virkið gevur ikki fíggjarligt avlop, sigur grønlendska útvarpið. - Raksturin liggur ikki í okkara hondum longur. Nú eru tað politikararnir, sum mugu taka eina avgerð, sigur Kim Høegh-Dam við KNR
við Kyoto. Løgmaður sigur, at Javnaðarflokkurin er einasta veruliga trygd fyri verjuni av umhvørvi okkara, og at Tjóðveldi samstundis er størsta forðingin. Hví velur løgmaður at siga slíkt, hví lýgur
yvirvøldum lýðin ... tí at hon ber ikki svørðið til einkis.” Vit hava tó sjálvandi loyvi til at hava okkara meining, og vit kunnu broyta yvirvaldið, og tað gera vit á valum. Nú ið menn hava samtykt at
fleiri málum. Eingin kærumøguleiki er, og har eingin slíkur er, hvør vil tá siga frá síni ónøgd, um okkurt skuldi verið, og biskpur verður sitandi? Í øllum viðurskiftum av týdningi fyri okkara lív og starv [...] lítið eftir 5 árum.” Rætt er tað, at 5 ár ikki er long tíð, men hvør hevur sagt, at vit skulu hanga okkum í 5 ár. 5 ára starvstíð við møguleika fyri afturvali eina ferð, hevur verið eitt uppskot, eg havi [...] bestu leiðsluskipanina til elsta og størsta trúar- og siðgevandi stovn føroyinga. Fólkakirkjan er fyri okkum, men er Guds ogn, men júst tí hon er Guds, mugu vit gera alt okkara, at innihald og limir hennara
finna arbeiðspláss, tí fyritøkurnar kring Føroyar eru aloftast glað um at kunna stuðla og hjálpa okkum. Herfyri høvdu vit eitt stórt listarligt OD-tiltak í Posthúskjallaranum, har vit royndu at upplýsa
hendurs um rís, tí eingin hjálp er komin hagar enn. - Vit hava einki at eta, men vit royna at halda okkum á lívi við onkrum, sum vit finna, og sum kann etast, sigur eitt eygnavitni við BBC. Teir størstu
køliskápinum hanga fleiri myndir av Lisu, og teirra millum eitt postkort: ”Hey góða mamma. Tey hava biðið okkum skriva eitt TAKK-kort til tey, sum hava gjørt ein stóran mun í lívi okkara! & eg hugsaði beinavegin
bókaútgávu, sum er ein týdningarmikil og neyðugur partur av virkseminum hjá savninum til listasøgu okkara og gransking. Stjórin í Listasavninum vísti á, at tey hava fingið eitt sera áhugavert samstarv
