ferð á besta liðnum í felagnum, nær teir komu á landsliðið, og hvussu gamlir teir vóru tá, hvussu ofta teir hava verið á landsliðnum og hvussu nógvar dystir og minuttir teir hava spælt í venjingardystum

uttan at slaka ein tumma. Hetta kemst kanska eisini av at sjófólk eru eitt lítið sigandi fólk, og sum ofta ikk gera nakran háva burtur úr sær, og tó sjálvdan kemur í fjølmiðlarnar við sjónarmiðum fyri søk [...] 08.00 osfr. Hjá okkum er hetta heilt øðrvísi. Fara vit at rokna tímalønina út umborð, so verður hon ofta ógvuliga lág, í mun til uppi á landi, og burdi hetta tí verið eitt av teimum størstu viðmælunum til

afturat at tey hava trupult við at tosa. Hetta ger samskiftið við onnur sera trupult, og tey føla seg ofta sera einslig. Nøkur koma fyri seg aftur, meðan tey flestu kenna avleiðingarnar av hesum restina av

hevur altíð dámt væl at skriva, og eg haldi meg kunna siga, at havi eg havt eina fríløtu, so havi eg ofta sitið og skrivað, tí givið er, at tað er ikki løtuverk at skriva tílíkar bøkur. ? Eg haldi meg tí

summarið var eg ferð í París. Á vegnum heimaftur fór eg til Hesselager at vitja hjá Gudmundi Bruun sum so ofta. Hann gleddi seg til at koma til Føroyar. Eg skuldi fara heim við Tjaldrinum, áðrenn tey fóru. Her

orðaskifti og kjak um málið er gott og óivað neyðugt, skal ikki stígur koma í menningina. Men tíverri er ofta líkt til, at órímiligt grenj og órættvísar skuldsetingar, stundum persónligar, gera tað, ið átti at

um, er júst í tráð við politikkin hjá Anfinni Kallsberg, Rúnu Sivertsen og Fólkaflokkinum. Hvussu ofta hava vit ikki hoyrt Fólkaflokkin, uttan nakað mótmæli úr valfelagnum í Norðoyggjum, føra fram at vit

gera um seg, ið vit minnast og virða sum tjóðskaparhetjur, framstandandi vinnulívs- ella mentamenn. Ofta menn, sum høvdu ytru umstøðurnar við og ikki ímóti. Men hin vanligi føroyingurin, sum vaks upp í tí

og fólk her siga, at tað er heitari enn miðalhitin plagar at vera hesa ársins tíð. Streymurin fer ofta her, serliga tá klokkan er 18.30, og so er myrkt. - Her hava annars verið ávaringar um syklonir,

valutaloyvi, skuldu tú ogna tær ein nýggjan bil, og tað var ikki bara sum at siga tað. Tí keyptu fólk sær ofta ein brúktan hýruvogn í staðin, síðan varð hann seldur, og søkt um valutaloyvi til at keypa ein nýggjan