ábyrgdina av øllum heilsu- og umsorganarøkinum? “Neyðtilbúgving” kalla tey eisini hesa avtaluna. “Neyð.” “Tilbúgving.” Sjálvt fakfeløg góðtaka, at hesi katastrofu-orðini verða brúkt. Og eftir øllum at

at viðgerðir teirra eru útsettar eina ferð aftrat. Hetta pínir læknarnar, sum skulu hjálpa fólki í neyð, sigur Hans Jacob Simonsen. Sjúklingar vilja ikki bíða og leggja trýst á læknarnar, sum tó einki fáa

steingir vøggustovan. Foreldrini taka tað tungt. Tey eru ikki óð við okkum, men tey eru í dýrastu neyð, tí tey ikki fáa børnini ansað. Vit noyðast til arbeiðis kortini, og vit fáa avgreitt ymiskt, sum

fyri vinnuna. Men teir søgdu undirskriftina vera eitt loysigjald fyri alivinnuna, sum er í svárari neyð. Arbeiðarafeløgini vóru heldur ikki heilt nøgd, men tey hildu kortini, at tað hevði loyst seg at stríðst

arbeiði og annars at verja áhugamálini hjá verkafólki, fiskimonnum og øllum teimum mongu, sum líða neyð í Føroyum, tí tey ongan hava í føroyskum politikki, sum verjir teirra áhugamál og skilir teirra t

hátt, at tað kann tykjast meingingsleyst at gera nakað við tað - ov seint til at koma burtur úr tí neyð, sum tøgnin hevur við sær. Men nú vilja vit hava tøgnina brotna og fyrningarfreistina burturtikna

snýr seg meira um stýr­ing enn um pengar, halda stig­takararnir til felagið. Stigtakararnir meta, at neyð­ugt er við einum fel­ag, sum kann verja á­hug­a­málini, bæði hjá teimum eldru og teirra avvarðandi

eisini, nú tað er Frem, teir møta, har nógvir føroyingar hava spælt. So kunnu teir vísa, at tað ikki er neyð­ugt at spæla aðrastaðni enn við ÍF Føroyum, sigur Andreas Lava Olsen.

har Luther sigur soleiðis: Um tú sært ein ósekan verða dømdan til deyða, ella koma í eina líknandi neyð, og tú ikki bjargar honum, um tú hevur møguleikan til tess, so hevur tú dripið hann. Saman við Børra

tað var stórt vónbrot fyri Vejle, at teir taptu 2?1 ímóti einum av feløgunum, sum fyrr í summar við neyð og deyð kom undan niðurflytingini, og sum aftur í hesum kappingarárinum verður roknað sum eitt av