og bíða hendan morgunin, vit eru farin inn at órógva tey í føroyskttímanum. Í staðin fyri at fara í holt við enn eina skaldsøgu, hava næmingarnir hesuferð valt at lesa sagnir sum høvuðsverk. Tey hava skipað

fyllir ein neyðugan leiklut. - Tey hava umstøður og eina fíggjarjáttan, sum ger tað møguligt at fara í holt við uppsetingar, sum onnur leikhús bara kunnu droyma um. Tað er ikki innihaldinum á tí Kongaliga,

hjá Marthu og Conrad. Hevði satt at siga gloymt, at vit ikki eru skyldar. Martha var røsk og altíð í holt við at vaska, baka, kóka rabarbugreyt, gera døgurða, hoyggja ella okkurt sætta. Umframt sítt egna

so fjálgt og friðsælt, har tað reyk av bakstri og har stokkaglintini fortaldu, at mamma aftur var i holt við okkurt plaggið til onkran av sínum. Afturlatin er grind, nú mamma fór heim í ævinleikan, har vit

eisini. Tráðanin eftir vitan minkaði ikki við árunum, men fylgdi Hanusi alt lívið. Altíð var hann í holt við onkra bók, serliga alt slag av skaldskapi og bøkur við søguligum og siðsøguligum innihaldi. ##med2## [...] Preliminerskúlanum og síðan sum føroysktlærari á Føroya Studentaskúla í Hoydølum. Alt, hann gav seg í holt við, fullførdi hann til lítar. Hanus var á ungum árum bæði deknur og organistur í Húsavíkar kirkju

vælsignaður við talentum og hann gjørdi so sanniliga brúk av teimum. Hann var ikki bangin fyri at fara í holt við nakað, var sera ágrýtin. Útbúgvin elektrikari og var í ferð við at gerast maskinmeistari. - Tú

Hann datt nógvar metrar niður og fekk álvarsligan skaða. Tá hann var so frægur, at hann kundi fara í holt við okkurt lættari arbeiði, var hann so heppin, at Sheila Arnskov bjóðaði sær til at hjálpa honum

er eitt ár liðið, síðani tú so brádliga andaðist á Ríkissjúkrahúsinum í Keypmannahavn. Vit vóru í holt við at flyta úr Vestmanna til Havnar í desember mánað í fjør. Eg helt tað vera so keðiligt, at vit

so sera góður at arbeiða saman við. Hann var gløggur og kvikur, og hann hevði altíð áræði at fara í holt við uppgávurnar. Betri starvsfelaga kanst tú ikki ynskja tær. Grundvøllurin undir okkara samstarvi

og missa tað. So prátaðu vit leingi um ymiskt. Mangan um trúgv ella um bøkurnar tú ella eg vóru í holt við. Tað var so hugnaligt, trygt og gevandi. Takk fyri tað. Tað er mangan soleiðis, at mann ikki skilir