meira, sigur Sveinur Thomasen, stjóri í Grón. Teir hava eisini roynt ymiskt annað fyri at fáa tað at mala runt. Eitt nú gjørdu teir døgurða, men tá virksemið minkaði millum handverkarar, var heldur ikki
Dýrari at umvæla - Tað, sum hendi hjá okkum, var, at eitt hjólleiði í krumptapsakslinum var farið at mala við, og tá ið saman um kom, var skaðin so mikið stórur, at tað hevði verið dýrari at umvælt verandi
uppaftur óhepnari er tað, at teir innføddu hava lyndi til at sleppa sínari dagligu tilveru og ganga og mala rundanum hernaðarstøðina og vóna og vænta, at teir verða bidnir til arbeiðis og harvið kunnu vinna
eitur Morgun - KÆRLEIKI. Tá er gamla lívið farið, og eitt nýtt byrjað. Lívskvørnin, sum sá út til at mala okkum í ørviti, brotnar, og nú kann okkurt nýtt føðast. Nú er tað ikki fyrrapartur, men morgun, og [...] bróta málið og máliskur. Tann tónin undirstrikaði, hvussu møðsamt tað kann vera at hoyra lívshjólini mala, tá alt bara ljóðar sum rutina og ein umbering fyri tómleika. Hendan yrkingin er meira jarðbundin
fimmogtjúgu oyra knappaðu blusuna upp og avdúkaðu síni surrealistisku eydnuhjól og fingu okkum at mala rundan um okkum sjálvar í elektriskum heilaskjálvta vistu vit at guð eisini hevði skapt sólina og
o.a. kostar nógv. Stuðulin, ein fær her heimanífrá og frá møguligum øðrum stuðlum, fær ítróttin at mala runt, sigur Guðmundur. – Tað hevur verið at trupult at finna stuðlar. Teir hava ikki havt eyguni opin
orkestrinum býr í Danmark og hevði hoyrt um kappingina. Tað er ein longri søga, men so fór hetta at mala í mínum huga. Og so var táverandi tónleikalærari mín, Klaus Telling, við uppá hugskotið, og hann spældi
at tala um arbeiðstíðirnar. Eg havi enntá sjómann og tað ger tað ikki lættari at fáa tað heila at mala runt. Ein møtir til arbeiðis klokkan 7 um morgunin og dagstovnarnir opna ikki fyrr enn klokkan 7.30
høvuðspallurin er. Skjótt kemur Kashmir á pall, og festivalstemningurin er komin í hæddina. Summi mala í klingur vilst og rastleys, eins og tey ikki vita, hví tey eru endaði á G!, meðan njóting, hvíla
landi á fyrsta sinni.” Líkindini vóru ring, eitt vindblak kom út av landi, treiv í bátin. Hann tók at mala í kring – á ymsar bógvar – vóð um æsingarnar. Tá rópti Kornus: “Nú fer hann!” Tá mælti Sívar róligur:
