væl at selja politikkin ella er man ov yvrigur at virka ov nógv sum samgonga og ov lítið sum flokkur spyr Jóannes Eidesgaard. Og hann svarar: - Eg eri eitt sindur vónsvikin av kanningini, tí vit høvdu eitt

Arnstein Niclasen ----- Tað orðkringa skaldið Jó­annes Nielsen spyr í grein í Dimmu herfyri ein rele­vant­an spurning: ”Hvat vildi Jesus sagt til standin í dag?” - við lutvísari ábend­ing til Karsten Hansen

samanhald er dottið sundur, og hvør einstakur stendur einsamallur eftir við sínum. Sosialistar í Føroyum? spyr Magnus Dahl, tann alkoholiseraði arbeiðsmaðurin, ið er tað nærmasta bókin kemur einum høvuðsfólki

Hvussu nógv starvsfólk eru sett í miðfyrisitingini hetta valskeiðið, hvussu nógv størv eru ikki sett í løtuni, hvussu nógv er fyrisitingin dýrkað og hvørji stig eru tikin til at endurskoða hana? Hesir

havt ein fyrikomandi verumáta, verið beskeðin og gjørt sær ómak at ferðast millum fólkið og lurtað. »Spyr Jógvan Elias« hevur so mangan verið svarað í truplum ivaspurningum. Sum tænastumaður hevur Jógvan

bera til hjá samkyndum pørum at ættleiða børn. Jógvan á Lakjuni spyr, um tað er alt hetta, sum skal verða tað næsta í Føroyum og hann spyr, hvat hvørji avleiðingarnar vera fyri børnini og, hvat hetta fer

ókeypis, tá ein spælari kanska fær fimm til tíggju túsund krónur fyri at venja fýra ferðir um vikuna, spyr Jógvan Martin Olsen. Hann heldur at loysnin er, at feløgini brúka fleiri pengar upp á ungdómsdeildina

kemur hon aftur. “Hvat ynskja tit at eta?” Eg velji salat og Jákup fiskarætt. “Er fiskurin góður?”, spyr Jákup. “Hann er ok”, sigur hon ivandi. Jákup velur salat ístaðin. “Hvat ynskja tit at drekka?” Jákup [...] Fiskurin er frískur og nokk er til, bæði av fiski og øllum góðum aftur við,” sigur hon frintliga. Hon spyr, hvat vit kunnu hugsað okkum at drekka. Jákup vil hava Sisu og eg kaffi. Hon er skjót aftur við Sisu

40% av rakstrinum, tá tey samstundis vita, at eitt skúlabókasavn fær 60% endurgoldið frá landinum, spyr Martin. Órímiligt mótvegis kommununum Og hesum er Jógvan við Keldu púrasta samdur. Fyrrverandi la

eru júst borgarstjórar tiknir við. Hvat við lærarum, hví skulu teir ikki eisini vera undantiknir, spyr Torleif, sum heldur at Jógvan við Keldu hevur skyldu at greiða borgarum sínum frá, hvussu hann kann