hugsið bert um yvirskriftirnar ?Overkill á Bill? og ?Øvundarmaðurin?. Hesir hava uttan iva brúkt eina løtu at finna fram til hesar hugfarsligu yvirskriftirnar, ella kanska eru tær komnar sum brádligar opinberingar

Bert ein í dalinum. Men nógv er eftur at ganga. Tá ið dalurin er gingin og vit hava hvílt okkum eina løtu, manna vit okkum av nýggjum. Vit skulu ganga fram á Bláaberg, niðan á Gráfelli og so heim eftir aftur [...] niður at hvíla okkum og fáa ein bita. Nú er ikki langt eftir norð á rustina, og vit sita eina góða løtu, tí vit ætla, at hinir skulu hava ein møguleika at koma uppá pláss, so vit ikki eru ov skjótir. Men

eru kendir fyri góðar royndir at greina keðsemi. Tað er t.d. munur á keðsemi, ið bert finst eina løtu, t.d. tá tað er neyðugt at bíða eftir bussinum, og eini varandi kenslu av keðsemi, ið ávirkar alt

n var samtykt, hevur landsstýrið ásannað, at sjálvandi skulu pensjónirnar hækka. Og eg ivist onga løtu í, at uppskotið verður samtykt. Hugsa vit okkum, at einki uppskot um at hækka pensjónirnar var samtykt

Var mamman ikki heima, so búðu omman og abbin somikið nær, at tey kundu ansa eftir børnunum onkra løtu. Børnini høvdu tað gott og trygt. Og tey trivust væl. Børnini skulu mennast Nú verður sagt, at børnini

stigið, sum spælt verður um, so skerst ikki burtur, at hetta væl kann verða dysturin, sum í evstu løtu avgerð spurningin um upp- og niðurflyting. Sum vit áður hava nevnt, so hevur dysturin tvær reisur

oddinum. Fjórða sett minti nógv um tað triðja. Tá SÍ kom uppá 21-19, líktist tað avgerðini, men í evstu løtu eydnaðist tað Fleyr at bjarga dystinum. Teir tóku eitt time-out - tað var tiltrongt - og fingu vent

spakuliga togaðu seg longri frá útlendsku mótstøðuni. Sjálvt ikki undirtal tóktist at nerta tær, og eina løtu sá út til, at mest sum alt skuldi bera til. Ov tungt Framgongdin hjá VÍF helt sær, til einir fimm

Christian, soleiðis at kollfirðingar ístaðin fingu togað seg upp á javnt. Tó at tað nú gekk javnt á eina løtu, so var kortini líkt til, at VÍF enn eina ferð skuldi toga ein tepran sigur heim, men so gjørdu k

serliga lagt upp í hendurnar á Astu Petrauskiene at gera málini. Álopsspælið hjá Sóljuni var onkra løtu í fyrra hálvleiki gott, men tað gjørdist so við og við langt ímillum glottarnar hjá gestunum, og tað