hugsan. Í Onglandi er tað nevniliga ikki óvanligt, at bløðini vísa sín politiska lit. Millum tey bløðini, ið hava víst sín lit, er stóra bretska blaðið the Daily Telegraph. Tað mælir sínum lesarum at atkvøða
hetta skulpturin skal myndlýsa. Listamaðurin Jens Galschiøt sigur um kupilin við øllum andlitunum: Øll andlitini eru tey mongu, bæði kend og minni kend fólk, ið hava epilepsi. Hann vísir
skipanir, sum Gudi væl má standast við. Og tó, Gud elskar øll menniskju líka høgt, óansæð politiskan lit. Hann hevur skapt øll og tað er Hann, sum hevur givið øllum vit at hugsa og resonerað við. Summi brúka
framkomnan hátt roynt at lýsa organoleptisku eginleikarnir á turrum kjøti (smakk, lukt, konsistens, lit). Hetta kann sigast at vera eitt pionerarbeiði. Tó, organoleptiskir (sensoriskir) hættir ikki ókendir
við bláum gløsum á. Spurt verður síðani, hvønn lit sitrónin nú hevur. Onkur svarar blá og onkur annar grøn. Men næsti spurningur er so: Júmen, hvønn lit hevur sitrónin í veruleikanum? Og svarið kemur
so máta mann Danmark ikki vera tað ringasta landið at hoyra til. Tí hóast Danmark sjálvsagt við politiskum snildum (t.d. við nýggju fráboðanini til ST) vil halda Føroyar innangarðs, so fingu vit loysingina
havi altíð mett løgmann vera siðiligan, samarbeiðsvilligan og dámligan millum fólk, óansæð politiskan lit, men hetta seinasta árið sær tað út til, at onkur hevur tutlað honum í oyra, at hann skal royna at
Fraklandi og Týsklandi havi eg mangan kent meg sum eina mentanarliga kamelión, sum alla tíðina skiftir lit, alteftir hvørjari mentan, ið eg standi yvir fyri. Og ikki minst eftir, at eg havi meldað meg til
amtmannin Hjalmar Ringberg, sum var í Føroyum undan krígnum, ferðast í Føroyum saman við dóttir síni Litten. Tær vildu ikki fara avstað aftur, uttan tær høvdu vitjað Esther, og tað gjørdu tær eisini. Tað var
– og tað er nú tað hendir. Politiska samferðslunevndin er farin til verka, og sjúkrahúsið liggur á lit de parade. So løgið tað ljóðar, og so marghjáttligt tað enn kann tykjast, so vóru tað suðuroyingarnir
