“still going strong”, samanumtikið ein góð blanding av royndum spælarum og ungum kreftum. Alt her á fold hevur sína tíð. Hálva øld hevur NSÍ virka og tá ein lítur aftureftir, er nógv broytt hetta tíð
null. Men eg var sera heppin. - Mín tími var ikki komin. At Várharra hevur ásett okkara livitíð her á fold, tað eri eg vitni uppá. Hann er mentur at gera meiri enn, hvat eg dugi at skilja, sigur Fríði. 200
síggja út. Sigandi? Fáar metrar longri uppi: Ein lítil fitt reyð kiosk, sum hevur eittans endamál her á fold. At selja blikkamat og búkfyllu til full fólk at spýggja á húsaveggir í grannalagnum. Og niðri í
eg má sanna at tú veruliga ikki kemur aftu, babba. Hóast hálvt ár er gingið, síðan tú fór frá hesi fold, so kennist tað sum í gjár, at tú sat her saman við okkum. So nær og tó so fjar! Eg skrivi ”babba
líkskara í eini so lítlari bygd, sum henda góða vetrardag, tá ið vit skiltust fyri seinastu ferð her á fold. Jólahalgan stundar til og uttan teg millum okkum. Tú verður sáran saknaður. Góða vermóðir, nú situr
um øll foreldur vita hvussu støðan er, og hvat tað inniber fyri teirra barn, tá vit ikki eru her á fold meira, sigur Diana í Puntabyrgi. Hon greiðir frá, at um ein persónur verður ómynduggjørdur, kann hann
Harrans náði, alt jú hvílir í Guðs Faðirs hond. Hann, sum alt mítt ber í faðirbarmi, hvønn ein dag á fold mær senda vil partin mín av frøi og av harmi, sum eg júst man treingja til. Anja
kroysta kenslur lesarans. Í Besøgstid fær Henrik Nordbrandt okkum soleiðis at skilja, at tilveran á fold bert er ein tíðaravmarkað vitjan – ein vitjan, sum bara styttist sum dagur dettur av degi. Og sum
heim aftur, bara fyri at sleppa í kirkju. Eitt ár seinni, um somu tíð, segði hann farvæl við hesa fold og slapp endiliga at vera saman við konu og soni sínum, Elisabet og Hans Jacob aftur. Sonin misti [...] fitt og skemtingarsom, sum langabbi var. Ja eg loyvi mær at ivast, um tað yvirhøvur er nakar á hesari fold, sum hevur sama lyndi, ið hann hevði. Hann vildi altíð hava, at vit hildu føðingardag fyri honum.
Reynatúgvu. Ikki tí mamma, tú livdi, og upplivdi, stórt sæð alt tað spennið, sum lívið bjóðar okkum her á fold. Borin í heim til smámannakor, við einum pápa, sum tíðliga gjørdist álvarsliga sjúkur og at kalla [...] ein varði og vegvísari, fyri okkum øll um hvussu inniligur og reinur vinskapur kann byggjast her á fold. Og eg veit mín góða Maja, at tín saknur sker sálina, líka so svárt, sum hjá okkum. Hendurnar hjá
