halda allar hinar aftanfyri seg. Úrslitið ber við sær, at tað er púra javnt í FM kappingini millum Beintu og Falkin. Úrslit 1 Beinta 05:17.16 2 Sílið 05:19.05 3 Falkur 05:21.14 4 Ørnin 05:23.13 5 Tjaldrið

oldgirls, fimmannafarið Frúgvin við dreingjum og smágentu- og smádreingjaróður við fimmannafarinum Beintu, Møguliga verður ein fimmannafarsmanning í gentu- og kvinnuróðri, men hetta er ikki vist enn. Má

stóra og góða hjálp frá vinfólki og skyldfólki, sum vóru nógv um tey. Serliga tann eina vinkonan var Beintu ein hollur stuðul. - Hon gekk túrar við mær og lokkaði meg út aftur ímillum fólk, tí sjálv hevði [...] nakar vardi var eg sjálv ein av teimum, sum syrgdi. Tí hevur hesin dagurin ein serligan týdning fyri Beintu og hon veit, at hann hevur eisini stóran týdning fyri onnur. - Kunnu vit fyribyrgja bara eini einastu

sálarliga. Eg minnist, hvussu løgið tað var at hoyra meg sjálvan siga, at afturat tí, at eg hevði kent Beintu, líka síðani hon var smágenta, so gekk hon nú saman við vinmanninum Róa, sum eg var vorðin eitt sindur [...] Jóannes, sum eg beri mína inniligastu kvøðu, nú sorgin aftur tyngir. Friður veri við minninum um Beintu. --- Einaferð mitt í áttatiárum hevði pápi mín verið í Sandavági, har fótbóltsdystur var millum SÍF

allan seyðin út, men tá vart tú eisini troyttur, men tú hevði so góðan vilja og við góðari hjálp frá Beintu og Emil fingu tit koyrt alt út. So ringt at síggja har tú hevur slept, man veit at tú hevur lagt

Altíð var hann fúsur at taka ein hond við í arbeiðinum fyri at lætta um hjá foreldrunum. Saman við Beintu fekk Petur fitta sonin Bóga, sum hann elskaði yvir alt her á jørð. Hann kendi seg heilan saman við

Altíð var hann fúsur at taka ein hond við í arbeiðinum fyri at lætta um hjá foreldrunum. Saman við Beintu fekk Petur fitta sonin Bóga, sum hann elskaði yvir alt her á jørð. Hann kendi seg heilan saman við

viðhvørt í móðir stað, eftir at Mia var farin undir grønu torvu. Tyngst er tó hjá tykkum Kim, Mariann, Beintu, Magnus og Mo. Tit vóru hennara nærmastu og eg vóni, at tit styrkjast og koma ígjøgnum hesa myrku

leitað mær niðan í Mattalág. Ørindi míni vóru at fáa hýru við Krúnborg. Eg bleiv boðin innar til Beintu og Eiler. Kaffi kom á borðið. Vit prátaðu um tað andaliga várlotið og veking, sum vitjaði land okkara

viðurskiftum, tí hon hevði lætt við at tosa og koma í samband við fólk. Vit sum arbeiddu saman við Beintu, sakna okkara góða starvsfelaga og góða vin. Hon var stillfør, tolin, klók og gjørdi ikki nógv um