Men nú fáa vit at síggja. - Eg skal vera niðri í ein mánað fyri fyrst. Í desember er vetrarfrí, og daman hjá mær, Súsanna, skal eisini eiga, og tá ætli eg mær so avgjørt at vera her heima. Í januar skal

vil verða. Men sjálvandi kann tað fyri onnur tykjast, sum um Havnin virkar lokkandi fyri meg, tá daman arbeiðir har. Hann sigur eisini, at fólk spyrja hann allatíðina, um hann fer aðrastaðni. - Tey spyrja:

hesi børn av bygdini, táið tey koma uppí arbeiðsár. Eg fari til stuttleikar at nevna, at táið handan daman úr Klaksvík, sum eg ikki ivist í er eitt skilafólk, bleiv sett sum leiðari fyri útoyggjapolitikkin

velji sjálvur. Og mær dámar sera væl, sigur Klaus. Á ísbjarnavakt - Vit búgva nú í Keypmannahavn, har daman hevur nomið sær útbúgving. Eg ferðist nógv. Eg skal til Týsklands og Noregs at halda fyrilestrar. [...] Mayen, nú hann skal ferðast á hesum leiðum í summar. Hetta er lívið! Húsini í Runavík eiga Klaus og daman enn og Klaus sigur, at tey eru vís í, at tey venda aftur til Føroya at búgva. Men hann gevst ikki [...] geri eg ikki! Hetta er lívið. Eg ferðist eisini til heitaru londini, tá við størri skipum, og tá er daman ofta við. Nei, tað er ikki bara ísur, lær Klaus. Men hann heldur tó, at heldur enn heitu londini,

skuldi nýtast til filmar, svarar málverjin flennandi, at tað verður tað ikki. - Nei. Í kvøld er tað daman, sum stendur á skránni!

Kathy Chiavola. Og hóast navnið ikki fær klokkur at ringja í mongum føroyskum høvdum, so er henda daman ikki ein og hvør. Garth Brooks og Vince Gill Kathy vitjar her saman við eini trio, og spæla tey Blue

ringdi tískil til fútaskrivstovuna og segði, at hetta mátti verða ein feilur frá teirra síðu. Men daman, sum eg fekk fatur á upplýsti mær, at her var als eingin feilur gjørdur, tí um tú koyrir 72 km/t í

Føroyum. Og hon minnist eisini eina konu, sum kom at klaga hjá Bambusi, tí hon var ónøgd við myndirnar. Daman, sum tók ímóti ónøgdu konuni hugdi fyrst at myndunum og síðani upp á konuna. Og so brast út úr damuni:

hesin filmurin var føroyskur, og eg havi hoyrt frá fólki, sum skuldu til filmin í Keypmannhavn, at daman í billettsøluni ávaraði ímóti, at filmurin var altso føroyskur, og tað var føroysk tala. Hon líkasum

mær, tí teir vóru ein so væl samanspæld eind og hvør sær frálíkir tónleikarar, greiður Terji frá. ? Daman og sonurin rýmdu úr húsunum í tvær vikur, meðan vit fluttu inn í stovuna at venja sangirnar. Frammanundan