okkum um hesa deiligu tíð sum stóð fyri framman. Fyrireikingarnar vóru farnar í gongd. Fyrireikingar, sum tey seinstu nógvu árini vóru vorin ein fastur táttur, nevniliga summarútferðin hjá allari familjuni [...] familjuni til onkra bygd í Føroyum. Tað var altíð mamma sum tók stig til hesa ferðing. Ommubørnini vóru farin at spyrja ommuna hvar leiðin í ár gekk og øll gleddu seg. Eisini var hetta árið, har babba [...] 1970 og hava tit, saman við okkum, búleikast her síðan. Mamma byrjaði at arbeiða úti, tá ið vit børn vóru undankomin. Lynfrost, fiskavirkið í Runavík, var hennara starvsstað í 30 ár. Hon røkti starv sítt
vit fatan av fyri mánaðum síðani, tá hann spurdur um heilsuna segði, at hann var glaður fyri at børnini vóru tilkomin og kláraðu seg sjálvi. Vit eru nógv sum syrgja yvir Hans Peter, men allarstørst er sorgin [...] vera seinasta ferðin, vit komu saman í slíkum høpi. Hann var tá í viðgerð og útlitini fyri heilsubót vóru góð. Men soleiðis skuldi tað ikki ganga. Álvarsligu sjúku sína tók hann, róligur sum hann var, á ein
Gunnhild og børnini. Hans Anton var av Strondum, og sonur Jacob og Torgerd Thomsen. Hans Anton var elstur av 5 syskjum, tey vóru 2 dreingir og 3 gentir. Sunnudagin tann 3. januar 2010 vóru vit á møti í [...] Gunnhild og børnini Bárur, Búgvi, Tórur og Brynhild. Takk fyri alt Hans Anton, takk fyri vinarlag, takk fyri bróðurkærleika og takk fyri tað tú hevur verið fyri okkara familju. Góða Gunhild, børnini, foreldur
Guðruna. Vit trý vóru javngomul, vuksu upp á sama garði. Guðrum yviri á Sandteigum, Jónsvein og eg uppi í Toftum, eisini nevnt í Tronganum. Guðrum var ynskt av seks syskjum. Tey vóru: Judith, Ragnvald [...] Kinn. Guðrun og eg vóru sostatt trýmenningar í móðurlegg. Faðirin, Johan Joensen, var sonur Jens Elias. Móðurin doyði, og Johan vaks upp í bóndahúsunum í Toftum. Eisini í faðirlegg vóru vit í familju. [...] Ein sannur meldur av lívi. Tá vóru ikki garðar húsanna millum, men fleiri áarløkir, sum allir runnu í Skarðsánna; tann stóra lívsæðrin mitt í bygdini. Guðrun og eg vóru saman tíðliga og seint øll barna-og
ni heima hjá okkum, og av tí at tað vóru bara tvey ár ímillum okkum, so vit vuksu upp saman sum systkin. Tú var 10 ára gamal, tá tit fluttu niðan á Flat og tá vóru vit altíð saman álíkavæl, tá fekst tú [...] sum vit vóru von við niðri í Bókbindaragøtu. Góði Gunnar, eg havi bara góð minni um teg. Tú var altíð glaður og positivur, eg minnist so væl, at tá vit onkuntíð klandraðust við hini børnini, vit spældu [...] gleddu okkum øll sera nógv til at síggja teg aftur, nú tú hevði búð niðri í 9 mánaðir. Eg og Muddi vóru og vitjaðu teg í summar og tað eru vit sera glað fyri, tað var deiligt sum altíð at vera saman við
ímillum okkara heim og heimið hjá Gardar. Niðan til Billu og Hjalmar vóru øll hjartaliga vælkomin, har var altíð fult av børnum, øll børnini í grannalagnum føldi seg vælkomnan inni har, og eg minnist, hvussu [...] Hjalmar tók okkum við til, til Skúvoyar, Hest og við Barskor. Og øll børnini sum Billa tók við til Mikladals á hvørjum ári. Hetta vóru góðir dagar, sum vit ongantíð fara at gloyma. Eg minnist eisini hvussu
sum onkur segði henda dagin tá Eyðun fór til gravar “at tað var ikki sinni skapt í Eyðun”. So tað vóru ikki harðligar diskutiónir ímillum okkum báðar. Tað má eg eisini siga, eg við mínum sambandsmeiningum [...] serligur er tagnaður, men minnini liva og Eyðun er fluttur til ein betri stað. Góða Jacobina og børnini, svigarbørn, abba- og langabbabørn, má Harrin Jesus geva tykkum styrki í sorgini.
teimum tiltøkum, sum vóru í missiónshúsinum. Hann hevði eisini sera góðar gávur at bera orðið fram. Í øllum hansara virki, var tað Gud, sum fekk æruna fyri alt. Hann var góður við børnini og tey ungu. Honum
spurningin, hvussu kunnu tit vera burtur frá barni/børnum so leingi? Og svarið tú altíð gav var, at børnini vóru heima í tryggum hondum hjá familjuni. Og tað hevði helst verið sama svar, tú vildi givið okkum
æviskeið, sum hevur sett síni spor – bæði á ein og annan hátt. Foreldur hennara vóru Dagmar og Hans Andrias Nielsen. Hetta vóru dugnalig og evnalig fólk, sum góðu mammu míni góða grund at byggja á. Hon var [...] Húsini vóru illa farin av eini minu, sum var brostin undir krígnum. So tað var eitt stórt tak at fáa húsini til tað barnaheimið, ið eg minnist, og sum tað stendur í dag. Í fimti árunum komu børnini; fimm [...] Hósdagin 26. juni 2008 vóru 82 ár síðani mamma mín, Ellemia Gregersen, var borin í heim úti í Heiðunum. Henda sama morgun dró hon andan fyri seinastu ferð í heimi sínum í Gøtu. Við hennara síðsta andadrátti
