nógv sum hugtók teg. Polit­ikk­ur, ítróttur og ikki minst fam­iljan og børnini. Okkara politisku sjón­ar­mið vóru eins og ofta vóru vit samd um, at um tey ráðandi úti og heima høvdu lurtað eftir okkara [...] hevði ta fatan, at tíni ár í Noreg vóru góð og hend­ingarík og at ikki minst hetta gjørdi tað torført hjá tær at velja síðu. Tú var familjukær og var sera góð við børnini, sum tú vildi gera alt fyri. Í u [...] Góða Inga. Tung vóru boðini at frætta, at tú ikki ert okkara millum longur. Bert 41 ára gomul og í fagrasta blóma hvarv tú í havsbrúnni, har sum hav og himmal møtast, sum prestur tók til henda dagin í

tíbetur. Tá fyltist húsið við gleði og kæti, sum beinanvegin smittaði øll, sum vóru í nánd. Ingrið fylgdi væl við í øllum, sum børnini og seinni ommubørnini tókust við, og hon segði ofta okkum starvsfeløgum frá [...] Tað vóru tung boð at fáa um, at kæri starvsfelagi okkara, Ingrið Hammer, var farin. Væl vistu vit, at Ingrið stríddist ímóti herviligari sjúku, men at tað skuldi ganga so skjótt frá tí, at Ingrið gjørdist [...] eginleika, sum als ikki er so sjálvsagdur, sum hann tóktist at vera, tá ið Ingrið segði sína hugsan, vóru vit mong, sum hámettu hana fyri. Tí var tað eisini so sjálvsagt, at hon í mong ár varð vald sum álitisfólk

til, so børnini eisini kundu fáa gleði av nýggjárshaldinum. Vit hava mist ein hjartagóðan og trúfastan vin, og standa spyrjandi. Hví skuldi Homm fara? Vit fáa aldri eitt nøktandi svar. Tung vóru sporðini [...] Arbeiðsmannafelag, varð tað við lív og sál. Homm gekk høgt uppí at viðurskiftini hjá arbeiðarafjøldini vóru góð, og alt tað, sum kundi betrast, skuldi betrast. Mangan orðadráttin hava vit báðir havt um júst [...] ein son og bróðir, sum tit elskaðu nógv, og serliga leita tankarnir til Ninnu, Petur og Oleu og børnini, sum upplivdu hesa syrgiligu hending so nær upp á lívið; mega tit fáa megi til at koma yvir hesa

Tey fingu fýra børn. Í Danmark høvdu vit báðar nógv saman. Ferðaðust suðureftir og vóru niðri, tá tey elstu børnini vóru fødd. Tá var mangan gott at hava hana at stuðla seg til. Á ellisheiminum í Vágum arbeiddu [...] lívsfrísk. Hjørdis fekk saman við okkum systkjunum ein góðan og tryggan uppvøkstur í Jansagerði. Vit vóru tvær systrar, og gjørdi tað helst sítt til, at vit báðar komu at hava eitt sera nært og inniligt samband [...] við hvørja aðra. Aldursmunurin gjørdi, at vit ikki rættuliga komu at kennast, fyrr enn unglingaárini vóru farin afturum. Tá Hjørdis vaks upp var vanligt at gentur, rættiliga ungar, fóru út at tæna. Soleiðis

tað var eitt sindur “flovisligt” at heilsa uppá vermóður. Løturnar saman vóru nógvar, ein serlig løta var, tá ið vit báðar vóru á konsert hjá Medinu í Vágsbotnið í juni 2012. Ikki allar 20 ára gamlar gentur [...] títt seinasta hvíldarstað. Eg føli, at eg átti ein part av tær, eins og øll tey nærmastu hjá Leif - børnini fyri ikki at gloyma. Tá familjan hittist og tú ikki vart við - ella Leif kom á vitjan, bleiv beinanvegin [...] beinanvegin spurt eftir tær, tú átti bara at vera har. Tú dugdi og tímdi so væl at fjasa við børnini og tað merktu tey beinanvegin, tá ið tey komu at kenna teg. Tað var so lætt at vera góð við teg, og tað

lítlabeiggja, sum eina stóra fyrimynd. Løgið at hugsa sær, tí eg havi altíð bilt mær inn at fyrimyndir vóru eldri enn eg. Á hansara lívsferð, tá hann bleiv maður, og fekk familju og børn; mentist hann nógv [...] bøn fer til øll sum hava ábyrgd av okkara bjargingar tilbúgving. Má Harrin styrkja teg Rannvu og børnini í tíðini frameftir. Eina lítla troyst finna vit í orðunum hjá Jóannes Patursson; ”Komi børn mín føvning

Hann hevur verið við til alt, sum vit hava havt líka sjálvskrivaur sum pabba og systkini". So mong vóru orðini, men hon mintist ikki búnan hjá jólamanninum: "-Royn Hildebjartu, hon minnist so væl", kom [...] Herjálvur sjálvur var í veruliga lívinum. Sum vit eldust, vistu vit øll, hvør var í kotinum, men jólini vóru ikki rættilig jól, hevði jólamaðurin ikki verið á jólatrænum í dansistovuni ella í skúlanum. Soleiðis [...] Nýggja árið kom ikki á rættan hátt, um vit ikki høvdu verið í kirkjuni við Herjálvi og kimað. Øll børnini í bygdini fóru upp á kirkjuloftið og hugdu at og lýddu á, meðan Herjálvur kimaði. Tey elstu sluppu

tó vóru tað tvey stjørnubørn, ið vóru nakað serstakt fyri hann, og sum hann var stoltur av. Hetta vóru hansara abbabørn, Heri og Vár. Har tey vóru, vóru eisini Vigerd og Henry. Tann dagin, tá ið Henry fór [...] Hetta vóru spurningar, ið hann kundi seta okkum, tí hansara tokki til Suðuroy var stórur og ikki minni til heimbygdina Vág. Henry var ein barnavinur, hann elskaði at spæla og geva sær tíð til børnini, tó [...] Hildur og Pola. Har var ikki so nógv pláss, men allir vinirnir kundu vera har, óansæð hvussu nógv vit vóru, so orðatakið »har hjartarúm er, er eisini húsrúm« kann sanniliga sigast um tað heim, ið tey skaptu

serligt at vaksa upp í fimmtiárunum. Vit vóru úti í Nýpu, niðri við Leitisvatn. Har høvdu vit manga góða løtuna, og vit tóku lut í øllum ar­beiði, børnini vóru ein part­ur av tí gerandislívi, sum var vanligt [...] Henny var ættað úr Miðvági og elsta dóttir Henrik og Mariu Danielsen. Vit vóru fimm systkin, og vuksu vit upp við Kirkjar í Miðvági. Sandurin var okkara spæli­pláss, har búleikaðust vit sum børn. Henny

hevði fyrireikað alt so væl. Áhugin fyri teimum stóru kuffertum, sum vóru borin inn á gólvið, var ringur at dylja hjá okkum, sum børn vóru, tí av royndum vistu vit, at okkurt tinganes var til okkara, og ongantíð [...] ivaleyst við sær, at hann so væl dugdi at skilja og samstarva við skipsfelagar sínar. Í fimtiárunum vóru útmynstringarnar um 18 mánaðir langar, og var hetta í barnsins málistokki eitt nærum endaleyst tíðarskeið [...] ongantíð minnist eg, at nakar var svikin. Soleiðis var pápi, honum dámdi so væl at gleða børnini, tað, sum honum sjálvum ikki lutaðist vegna trongu barnakor hansara, gav hann okkum í ríkum máli. Seinni