hann er ein sjáldsamur, fantastiskur, góður persónur. Alt ber til, hann er altíð klárur at taka eina hond í, hvat nú tað skal verða. Hann dugir alt, og er meistari á summun økjum, her meini eg við at gera

hava sína regluligu gongd í ríðihøllina, og nógv - gentur og dreingir - hava gjøgnum árini tikið eina hond í við at sópa og geva. Afturfyri eru tey sloppin at ríða og mangir av teimum ungu "rúttarunum" eru [...] tann eginleika - við tí sjarmu hann hevur - at knýta fólk og vinir til sín og fáa tey at taka eina hond í. Hóast arbeiðið tekur nógva tíð, eru eisini stundir at seta seg í saðilin og Leif er millum okkara

árini hevur tann kenda Wallenberg-ættin í Svøríki gjørt íløgur av ymsum slagi og tað við so hepnari hond, at íløgurnar geva ættini fleiri milliardir krónur í avlopi um árið. Í 1916 stovnaði Wallenberg-ættin

Una, at spælið snøgt sagt ikki var nóg gott. Og at tað serliga var í verjuni, at tað gekst illa í hond. - Vit spæla rætt og slætt illa, og so høvdu vit heldur ikki tann viljan at vinna, sum skal til í

undir føroyskum flaggi. Tosað hevur verið um ymiskar møguleikar at veita rækjuflotanum eina hjálpandi hond, so vit ikki púrasta missa hendan partin av flotanum. Álit eru skrivað, men einki er komið burtur

pussa, líma, halda og bera. Uppgávurnar vóru mangar: stólar, borð, handilsskivur, innbúgv o.t. alt við hond, hegni og handatólum. Í 1982 gjørdu tey bæði av at flyta til Kaldbaks, sum var vorðin partur av h

Eisini hevur hann drúgvar royndir innan hondbóltin, umframt at hann í fleiri ár hevur skrivað um bæði hond- og fótbólt í Oyggjatíðindum. Umframt alt hetta koma so borgarligu álitissessirnar, sum hann hevur

Fiskivinna Á virkinum hjá Føroya Fiskavirking í Vestmanna hevur verið støðugt fiskaarbeiði, síðan gongd kom á aftur framleiðsluna, 10. januar í ár. Jákup Eli Thomsen, virkisleiðari, sigur, at tey arbe

hevur fingist ikki so lítið við at yrkja, og undan tjóðarhátíðini plagar onkur yrkingin frá hansara hond at síggjast í bløðunum. Tíðliga í tíðini keypti Kjartan sær fototól og seinni eisini filmsupptakara

minnist til Líggjas, var hansara tolsemi. Vanbøn kom ikki av hansara munni, hóast illa kundi ganga í hond. Hann var altíð hin sami. Hevði serligar góðar eginleikar, sum vantar teim flestu. Eg havi nógv gott