víst hevur verið á í øllum hesum málunum, er ikki reiðiligur atburður, sum fólk flest góðtaka ella loyva sær sjálvum. Hetta eru viðurskifti, sum tyngja persónliga, fyri flokkin og nú fyri alla politisku
ikki einfalt, tí netparturin er so inngrógvin partur av SEV. Men, vit eiga undir ongum umstøðum at loyva, at SEV verður privatiserað í smáum bitum, soleiðis, sum lunnar í løtuni kunnu tykjast verða lagdir
hevur broytt seg munandi, og tað er gleðiligt. Men enn hava vit eina samgongu, ið ikki ætlar sær at loyva samkyndum at fáa javnbjóðis rættindi. Tað munnu tó verða samgongulimir, ið hava ringan smakk í munninum
at eingin triði partur hevur sýnt veruligan áhuga at framleiða nýggjárssendingina. Vit loyva okkum at spyrja, hvat grundarlag ein slík meting byggir á. Allir almennir stovnar hava skyldu til
vit ynskja, at tær skulu vera. Hóast vit búgva uttanlands, so kenna vit okkum sum føroyingar, og loyva okkum tí at undrast og seta spurnartekin við tað, sum fer fram í pørtum av føroysku fiskivinnuni í
málbólkinum, eg ætli mær at arbeiða fyri. Í mun til Tryggingarfelagið Føroyar eri eg óheft, so eg kann loyva mær at seta kritiskar spurningar og gera mær eina objektiva fatan av støðum og persónum. Eg havi
etisk mál, vit ikki kunnu taka undir við, parkerað. Í hesum sambandi vísir hann á, at uppskotið um at loyva samkyndum hjúnalagi, sum nú er lagt fyri Løgtingið, hevur ongan livandi møguleika at verða samtykt
kring okkum, og tað vil vera at diskriminera okkara grannar, og útlendingar sum heild, um ikki vit loyva teimum at keypa sær ognir her. Tey siga, at tey hava fingið at vita, at tað er ein serligur vansi
loyvir sær at spyrja borandi kritiskar spurningar til skiparnar av arbeiðinum: “Hvussu kunnu tit loyva tykkum at viðgera sjúklingar og starvsfólk so illa? Beinleiðis diskriminera starvsfólkini, bara tí
at tit umhugsaðu og arbeiddu við at: · eftirmett ferðslustøðuna eftir eina royndartíð · umhugsa at loyva/forbjóða “seinari ferðslu” ávísar tíðir á degnum ella í vikuni · viðgjørt farleiðirnar til Havnar
