Tað sama við øllum starvsfólkunum á stovnunum, sum fáa fría atgongd til at arbeiða fyri sama smápartafelag. Alt redaktionelt tilfar fer sama veg og kann frítt nýtast av sama felag. Og sendiflatan er latin víðopin – er enntá til sølu til hægstbjóðandi. Tann, sum klárar at gjalda mest í pengakassan hjá privata smápartafelagnum, fær atgongd til sendiflatuna í almenna Kringvarpinum.
Er hetta sakligt og óheft, soleiðis sum kringvarpslógin lovar okkum aftur fyri kringvarpsgjaldið? Svarið er nei.
Afturat hesum sera kreativa sáttmála, kemur so tann veruleiki, at bara ein fær hetta tilboð um lyklarnar til Kringvarpið. Kringvarpsstjórin og stjórin í Sp/f Fjølvinna eru, sambært sær sjálvum, av tí greiðu fatan, at eingin triði partur hevur sýnt veruligan áhuga at framleiða nýggjárssendingina. Vit loyva okkum at spyrja, hvat grundarlag ein slík meting byggir á.
Allir almennir stovnar hava skyldu til at bjóða út keyp av vørum og tænastum, sum hava eitt virði á meira enn 50.000 krónur. Boðini komu við rundskrivi úr Fíggjarmálaráðnum 1. oktober og eru eisini galdandi fyri Kringvarpið.
Tað gongur tó sjón fyri søgn, at kringvarpsstjórin er farin at selja burtur av øllum grundarlagnum undir okkara almenna public service stovni. Hann hevur longu selt allan ítróttin til ÍSF og FSF, sum stýra sendiflatuni í KvF á tí økinum. At kalla allar sendingar skulu hava sín sponsor, áðrenn tær sleppa í luftina. Nú gevur hann lyklarnar til eitt smápartafelag, sum fær fríar teymar til at selja sendiflatu í almenna sjónvarpinum og koyra pengarnar í egnan lumma.
Ímeðan snorksvevur Kringvarpsstýrið. Rúni Heinesen, stýrisformaður, dugir einki skeivt at síggja í nøkrum av tí, sum fer fram. Kringvarpsstýrið, sum skuldi tryggja armslongd og óheftni millum public service og valdið, er ístaðin vorðin ein dýna, sum køvir allan kritikk móti tí stovni, sum allir føroyingar við lóg skulu gjalda fyri. Í meðan sleppa smartir sáttmálar og fíggjarlig seráhugamál púra ótarnað at máa burtur alt trúvirði undan okkara public service stovni.
Uttan trúvirði og óheftni er public service bara eitt eiti, og tá er argumentið fyri kringvarpsskattinum burtur.
Um Kringvarpsstýrið ikki traðkar í karakter og tekur ábyrgd av hesum stovninum, so er bara at leggja frá sær. Vit hava ikki tørv á eini dýnu til at verja tað virksemi, sum í løtuni fer fram í tí stovni, sum hevur lógartryggjaðan rætt at krevja inn 3625 krónur frá hvørjum húski í landinum.
