líta frameftir, síggja vónina, um at tú ongantíð skalt ganga eina, men altíð fara fram við vónini í hjarta. You'll Never Walk Alone When you walk through a storm hold your head up high And don't be afraid

kunnað tikið ímóti so nógvum fólki í sínum heimi, um ikki Hilmer og børnini vóru, sum tey vóru, hjartalig og blíð eins og Hella sjálv. Og øll skiltu tey føroyskt, so tá føroyingar vitjaðu, varð bara tosað

hugsa bert um, hvat er hent her heima og úti í heimi seinastu 10-15 árini ? tað vóni eg av insta hjarta, at vit sum nú liva, sleppa fra at taka støðu til ? latið okkara børn og barnabørn um tað. Hvat skal

er friðurin betri enn í kirkjuni at sita í egnum tonkum og filosofera um eitthvørt, tær liggur á hjarta. Hóast eg royni at syngja við í frálíka sálmasanginum í stúgvandi fullu kirkjuni, leita eygu og hugur

er friðurin betri enn í kirkjuni at sita í egnum tonkum og filosofera um eitthvørt, tær liggur á hjarta. Hóast eg royni at syngja við í frálíka sálmasanginum í stúgvandi fullu kirkjuni, leita eygu og hugur

um hendan idealistin, ber til at staðfesta, at pengar og rationalisma ikki kunnu vera avgerðandi. Hjarta skal við, og ein eigur at hava støði í egnum virðum. Ein eigur at tora í samsvari við trúnna? Sjúrður

skipanini, tí ósemja er um, hvør stovnur eigur ábyrgdina av barninum? Nei, tað sigur bæði vit og hjarta, at hetta er ikki í lagi. Tó so er hetta støðan hjá nøkrum av okkara smáu borgarum. Eitt barn við

sá út, sum eg skuldi doyggja; og hon rópti til Gud. Hon var einslig: og tað einasta, sum hennara hjarta hekk við fram um alt á jørðini, var hetta lítla barnið, sum hon hevði fingið at taka sær av. Hon [...] kom inn í stovuna og stakk nakað í munnin á mær. Alt hetta, kæru vinir, hevur bitið seg fast í mítt hjarta...”, segði Victor. Victor var spardur! Hesin smádrongur skuldi seinni ikki bert hava veldiga ávirkan [...] – ein danskur maður – sum Gud reisti mær til hjálpar, keddist aldri at vitna fyri mær og troysta hjarta mítt við orðinum um Golgata kross.” Mangan tók Victor til orðini, ið hesin Ryving Jensen ta einu

skip­ara­prógv, og hann treivst heilt væl millum norðmenn. Noreg og norðmenn høvdu eitt serligt pláss í hjarta hans­­ara, og hann andaðist á norska tjóðardegnum. Dion var treiskur av lyndi. Foreldrini frættu [...] Hann gleddist, tá ið tað gekk við og hevði tað ikki gott, tá ið gekk ímóti. Vágur fylgdi nógv í hjarta hansara. Tá ið hann ringdi til Kitty, spurdi hann altíð eftir ymsum fólkum í ella úr Vági. Hann fylgdi

uppgávur í skúlanum, so var tað líkamikið, hvat man spurdi teg um, tú visti alt. Tú hevði eitt stórt hjarta, sum man ikki kann seta orð á. Bara eitt dømi er, tá tú arbeiddi á møblasøluni, so segði tú við mammu [...] uppgávur í skúlanum, so var tað líkamikið, hvat man spurdi teg um, tú visti alt. Tú hevði eitt stórt hjarta, sum man ikki kann seta orð á. Bara eitt dømi er, tá tú arbeiddi á møblasøluni, so segði tú við mammu