Stig Rossen, møtti mikukvøldið tveimum stúgvandi fullum húsum við føroyskum áhoyrarum. Eftir at teir eldur jassarnir í Fyris Jazz Band vóru lidnir við sítt, lótu hurðarnar upp innar til sangararn, ið øll hava
sjálvt Landssjúkrahúsið. Í tilbúgvingarætlanini skal útgreinast hvør hevur ábyrgdina av hvørjum um eldur kemur í, ella okkurt annað óhapp hendir, og hon er ein góð hjálp bæði fyri starvsfólki og fyri sj
varliga. Tað er als ikki lætt at ummæla í hesum lítla landi. Eplið er ov nær slokkinum, kunnu vit siga, eldur í fjúsinum, hatta hevur hon einki skil á, langabbi hennara var eisini eitt tvørball, idiot! Jógvan
nei- Heimamissiónsvinirnir munnu vera vaknaðir! Vaknaðir, sigur tú? - Ja, tað er kanska við at koma eldur í, hvør veit? Gleðiligt, og eg síggi fram til at hoyra mangt slíkt framyvir. Eingir nótar Tað varð
jólini serliga væl. Mathilda vildi ikki loyva nøkrum av børnunum heim jólaaftan, hóast nógv høvdu foreldur at fara til. Tað skuldi ikki gerast munur á børnunum. Heldur ikki tá talan var um gávur. Øll børnini [...] børnini fingu tvær gávur, eina frá foreldrunum og eina frá barnaheiminum. Børn uttan foreldur fingu tvær gávur frá barnaheiminum. Fingu onkur av børnunum ov dýrar gávur í mun til onnur, sendi
veldigur eldur er í. Alt brennur, men eldurin er eisini ljós og alt speglast niður í havið. Skipini fremst og menniskjuni við bryggjurnar, sum hugtakandi eygleiða oyðandi eldin. Helviti er eldur. Eg havi
“Perluna” eftir døgurða hvat hann tá gjørdi? Jú hann stongdi hurðina og hekk lykilin uttanfyri, tí kom eldur í so mátti onkur læsa teimum upp, men tað var ikki fyrr enn seinni á okkara dreingjadøgum, at ein
formaður í Havnar Fimleikafelag. Familjan Jógvan Waagstein giftist við Sonnu, ættað úr Vági. Foreldur hennara vóru Peter Hans Dahl, keypmaður, og Elisabeth Susanne f. Wilhelm. Sanna fór á læraraskúla
aftanfyri hesa grøv. Georg var pápabeiggi hennara. Kona Georg, Johanne Josefine, var ættað úr Vági. Foreldur hennara vóru Johanna Maria Fredrikka f. Toftum (1860-1932) og Dánjal Jacob Ægidius Niclassen, (1872-1937)
Blídligur og fryntligur var hann, tá tú hitti hann. Eg vitjaði hann á seinastu sjúkralegu. Sjúkur og eldur var hann. Vit talaðu um gamlar dagar. Tað var tó tann sami Nyholm, og eitt lítið smíl leikti á andliti
