flippaðu fleiri av makedonsku áskoðarunum út, soleiðis sum tey eystanfyri so mangan kunnu gera, og ta einu løtuna fór ein at óttast fyri trygdini hjá norsku áskoðarunum og spælarunum. Men tað endaði alt
verið til hús hjá teimum, bæði á Selheyggi, á Nesi og ikki minst á Tvøroyri. Martin talaði ofta um ta royndu trúnna, at her í lívinum sleppa vit ikki undan at fara gjøgnum trongdir og tað svára, eisini
Nú sleppa vit endiliga at fáa okkara egnu føroysku luft. Okkum nýtist bara at opna vindeygað og lata ta frísku, og ikki minst frælsu, luftina kela fyri okkara nasagluggum, samstundis sum vit fylla okkara
vert at viðmerkja, at mest alt tað skrivliga arbeiðið hjá V. U. Hammershaimb varð greitt úr hondum ta tíðina, hann búði í Danmark. Puristar ella pragmatikarar Semja er ikki um hvussu føroyska málið skal
Fyrr í summar tapti NSÍ í Streymnesi. Talan var um tepurt tap, og teir í Runavík vildu halda, at teir ta ferðina høvdu betri uppiborið. Hugburðurin tóktist tó at vera, at tapið var at liva við. Síðani tá
rættast er at gera viðvíkjandi framtíðini hjá heimbygd hansara. Samstarvsavtala er longu gjørd við ta størru kommununa í Klaksvík, og eftir henni verða tær báðar lagdar saman eftir komandi kommunuval.
valdsmaskinaríi, sum skuldi taka avgerðirnar fyri demokratiskt valdu umboðini á Føroya Løgtingi. Prossessin ta løtuna fer fram í rúmi, har bara tveir aktørar eru heimastaddir. Rákið stendur harímillum og dregur
kjakið um svartkjaft – ikki um býtið, sum landsstýrismaðurin, Jacob Vestergaard, hevur gjørt, men um ta virðisøking, sum hetta tilfeingi hevur skapt í mun til virðisøkingina hjá flakatrolarunum sum fiska
prógvaðu í KÍ-høllini. Tað var tað, sum Guðrun í Lágabø gjørdi, tá liðfelagarnir skinklaðu eitt sindur ta einu løtuna í seinna hálvleiki. Tað var tað, sum Adina Petrea gjørdi, tá hon áhaldandi høgdi trígg
føroysk fiskavirki ”duga” ikki at tjena pening – ella sagt við øðrum orðum: Tey duga ikki at skapa ta virðisøking, sum skal til fyri at fáa fleiri krónur burtur úr hvørjum kilo av ráfiski. Tá ið eingin
