ikki, at eg havi brotið míni vallyfti, sigur Jóannes Eidesgaard, nú danska sjónvarpsrásin TV3 í gjár bar tey tíðindi, at Jóannes Eidesgaard við ikki at vilja fella javnaðarstjórnina hevði brotið síni vallyfti

fyrri hálvleikur var sum í gomlum døgum. Munurin á liðunum var ongantíð meir enn tvey mál, og tað bar ikki til at taka dagar ímillum, hvussu leikur fór at enda. Áðrenn dystin ivaðist eingin í, at VÍF fór

støðan var, so bar tað ikki til. ? Tað stóð einki til á Skála um tað mundi fyrireikingarnar til hetta skipið byrjaðu, og tí var ikki ráðiligt, at fara undir nakað har. Og í Havnini bar teimum ikki til

hvítur fiskur, ein blá drakt og óvita ovfarakæti. Vóru tað ikki skipini hjá Harladsen, ið vórðu landað, bar tað meiri enn so á, at tað vóru trolarnir hjá Kjølbro, ið løgdu lastina upp her. Hetta var í fimmti

Edmund Joensen til løgmann. Síðani var Bjørn á Heygum spurdur, um hann vildi fara í Tinganes, men hann bar seg undan, tí hann helt seg verða ov ungan og politiskt óroyndan at vera løgmaður. Næsta boðið var

Jakku. Tá ið málningaframsýningin á fyrsta sinni sá dagsins ljós fyri 29 árum síðani, var tað Hans sum bar upp á mál at fara undir slíkt tiltak her í bygdini. Sum hugsað, so gjørt. Mangar góðar løtur hava verið

var at reka javnaðarpolitikk, sum skuldi ganga eitt sindur skjótari, men tað vísti skjótt, at tað bar ikki til. Karl Robert Johansen sigur, at hann hevði ikki sloppið at stillað uppaftur fyri Verkaman

Fleyr fylgdi bara við. Annað sett endaði við, at Mjølnir vann 15-7 og nú sást tyðiliga, hvønn veg tað bar. Tær vónir sum vóru í Fleyr-leikarunum áðrenn dystin vóru burtur og spælt varð meira »upp á gjød«.

Grønland, men hvilket ærende er Aktuelt ude i? Er det tankegangen, at når nu Danmark betaler, så skal vi bare holde kæft? ? Grønland betaler betydelige beløb til Danmark, idet stort set alt, hvad vi forbruger

út upp á at royna at neutralisera Óla Breckmann. Tá tað longu mánadagin gjørdist greitt, at hetta bar ikki til, fekk Poul Nyrup Rasmussen boð um, at eg ikki kundi geva hesa tilsøgn, sigur Jóannes Eidesgaard