málið í leikinum gerst ov danskt, ov svenskt, ov norskt, ov finnskt, ov enskt, og týskt osfr...??" Nei - her hava vit so sanniliga eitt sereyðkenni at hefta upp í okkara brandaða samleika tá hann skal gerast

á tíðindasíðum, sms og á arbeiðsappini, Podio. - Tá sonur mín segði, sum hann gjørdi, hugsaði eg: Nei, ein slíkur persónur vil eg ikki vera, sigur hon. Nú hevur familjan skíggjareglur heima við hús. Ongar

um øll hugsaðu júst sum tú ella eg? Fínasta slag, eina tíð, men í longdini lítið mennandi, ikki so? Nei, framburður og menning finnur stað, tá vit hóast fjølbroytni, ólíkan hugburð og hjartamál evna at koma

har sum eg var, greiðir Christian frá. Men hevur tú nakrantíð kent teg sviknan av foreldrunum? - Nei. Kanska hevði eg kent meg sviknan, um eg ikki hevði tað gott, har sum eg var. Og sjálvandi saknaði [...] ristir mangan við høvdinum eftir tí, sum fer fram á politiska pallinum. T.d. tá politikararnir siga nei til útlendska arbeiðsmegi, hóast vinnulívið skrálar eftir bæði faklærdum og ófaklærdum útlendingum

hann koma við oman á Vaglið at hava útimøti, var Jóhannes ógvuliga avgjørdur í sínum svari og takkaði nei. Men tá hann hoyrdi sangin og horntónleikin frá ”frelsenshær,” meðni tey marsjeraðu eftir Havnagøtum

móttakarar, men ikki gevarar, og eru alt annað enn stuðlandi hjá teimum, sum eru veruligir gevarar. “Åh nei! Nú skal hon”, “Uf, ikki aftur hann”. Tað er sum maðurin segði á sinni: - summi eru so negativ, at

seg sekan í tí sama við at bara gera eitt øðrvísi – men harfyri eins óheimilað og politiskt – býti. Nei, hann og samgongan virka fyri einari nýggj­­­­­ari skipan, samtykta av løgtinginum, ið verður grundað [...] við nøkrum so óviðkomandi sum at vita, hvat er lógligt eftir galdandi lóg og at fyrisita eftir tí. Nei, tann skipanin, sum sambært honum er ólóglig, skal vera eitt slag av provisoriskari skipan, tí tað

Annika, ið viðgongur, at tingini ikki gingu tann vegin, Tjaldur vildi hava tey at ganga í vetur. – Nei, vit ætlaðu at stíla hægri í ár enn í fjør, men stórar útskiftingar hava merkt okkum. Onkrar hava verið

samdur við eigaran av handilskjarnanum, um at handilslívið í býnum ongan góðan eigur í býráðnum. – Nei, tað passar ikki sum Hans Waag sigur har, og hann er eisini vælkomin oman til mín at tosa við meg um

Spurdur um hann metir, at EB/Streymur hevði uppiborið eitt stig í dystinum svarar Egil á Bø avgjørdur: – Nei. Eg meti vit áttu at fingið trý stig.