tíð, til neyðugar fyrireikingar. Men hóast hetta, so hendi tað, seinast samráðingar vóru, at grindin gekk í fleiri bólkum tá farið varð til samráðingarnar. Onkur fór til samráðingarborðið við tí fyri eyga

teir trýstu ÍF væl frammi á vøllinum, og tað førdi við sær, at samanspælið hjá fuglfirðingum als ikki gekk. ÍF¹arnir fullu ofta til at senda langar bóltar fram móti bretsku álopsmonnunum Chris Knight og Robbie

B68 burtur frá málinum, hóast toftamenn høvdu bóltin nærum allatíðina. Gott spæl, men... B68-spælið gekk væl fram eftir vøllinum, kombinatiónirnar vóru góðar, men tað knípti við at fáa málmøguleikar burtur

Einaferð enn spældi eg Gekk. Hettar var seinasta fríggjakvøld 13.06.97. Eg var heppin hettar kvøldið. Í øðrum spæli á síðu 2 fekk eg eitt vanrætt rað næstan beinanveg, við tølunum 7-13-30-45-66. Eg ringdi

vegin, og teir í B36 hingu eitt lítið sindur við høvdinum. So var tað, at John Petersen skoraði, og so gekk sum eftir ánni hjá oddaliðnum, sum síðsta korterið kundi havt skorað meiri enn tvey mál afturat. Breiddin [...] hongur nóg væl saman í uppspælinum hjá oddaliðnum var aftur sjón fyri søgn. Gamaní, síðstu løtuna gekk alt uppá stás, spælararnir høvdu stórt sjálvsálit, teir tordu at brúka hæl og tá, og teir yvirspældu

hevur áður stýrt Gongurólvi. Havnarbáturin stóð seg væl fyrrapartin av nítiárunum, men í 1994 og 1995 gekk meiri striltið. Í fjør komu onkrir av teimum gomlu umborð aftur, so talan er um menn við sera drúgvum [...] hann ikki at skikka sær, sum vit vildu, og tað hevði við sær, at vit títtaðu uppaftur meiri, og so gekk uppaftur verri. Uppundir Sundalagsstevnuna vandu vit meiri seigan róður, uttan at vit á nakran hátt

móti Malta á Svangaskarði vísti Øssur hvør frálíkur spælari hann er, men tað var eyðsýnt, at orkan gekk undan í seinna hálvleiki. Hetta er ikki nakað, sum hevur verið eyðkenni hjá Øssuri í landsliðshøpi

stundir til arbeiðið í AI. Upprunaliga var tað dóttir Annu Mariu, sum arbeiddi í einum AI-bólki, tá hon gekk í studentaskúlan. Tá dóttirin fór niður at lesa, bað hon mammu sína átaka sær hennara arbeiði í bólkinum

samráðingunum við síni niðurgerðandi framferð, sigur hon. Hon sigur, at veruleikin er tann, at sáttmálin gekk út 31. mai á midnátt. 4. juni var fyrsti samráðingarfundurin, har heimahjálpirnar løgdu síni krøv

missiónini, luttók í missiónsarbeiði, og hjá henni var einki hálvt og í pørtum, hon legði orku í og gekk fult og heilt inn fyri hesum, sum var hennara sannføring. Eitt áramál var hon sunnudagsskúlalærari [...] brosandi ljósum sinni tú røkti tað starv tú fekk; eg goymi mong hugnalig minni um ta tíð eg í skúla gekk. Stovan í gamla skúla kenst ikki so rúmlig nú, men tá var hon øll verðin og sólin, ja tað var tú.