Gyldendal hevði víst tað frá sær. Hann fortelur somuleiðis, at: »Tá ið Jørgen-Frantz Jacobsen var deyður, bleiv eg biðin um at gera ein enda - tað haldi eg, at eg tori at opinbera í dag -, men eg tordi

Gyldendal hevði víst tað frá sær. Hann fortelur somuleiðis, at: »Tá ið Jørgen-Frantz Jacobsen var deyður, bleiv eg biðin um at gera ein enda - tað haldi eg, at eg tori at opinbera í dag -, men eg tordi

Gyldendal hevði víst tað frá sær. Hann fortelur somuleiðis, at: »Tá ið Jørgen-Frantz Jacobsen var deyður, bleiv eg biðin um at gera ein enda - tað haldi eg, at eg tori at opinbera í dag -, men eg tordi

at hann, sum so mangur annar í hansara tíð, dámdi ikki at verða fotograferaður. Eftir at Jósup var deyður, var Anna Katrina nógv hjá dóttrini, Biritu. Hon plagdi at vera úti á Bø um dagarnar, men hon lá

kom heim mikudagin 10. sept. Yngra dóttirin stóð fyri mær og segði: Babba, veitst tú hvat? John er deyður. John hevði snýtt deyðan so mangan í evstu løtu, at eg mest sum hevði væntað, at hesin lítli og illa

ímyndar eitt ljós, við eini glæmu rundanum. ­ Tað er ein gleði at kunna tendra eitt ljós. Ert tú deyður, kanst tú ikki tendra eitt ljós. Og tendra onnur ljós fyri tær, er tað tí, at tey syrgja. Síðani

Kirkjutíðindum sigur Janus Øssurson, kórdeknur, at tað frættist skjótt um Keyp-mannahavn, at hann var deyður. Sorgarboðini komu óvæntað. Hann hevði stutt áðrenn verið við til 75 ára veitslu Føroyingafelags

týskararnir bumbaðu sundur og saman. Heima sótu vit við ótta og vistu ikki, um Jóhan var livandi ella deyður. At týskararnir løgdu á at bumba Kristiansund var tí, at Hákun, kongur og fylgi hansara flýddu og [...] vinsælur og fryntligur sum altíð. Handskrivaða lestrabók í varðveitslu Aftaná, at Gudmundur var deyður, fekk eg eina handskrivaða lestrarbók, sum hann hevði skrivað. Kona hansara Edel Bruun sendi mær [...] skuldi doypifatið latast hagar. Óprentað handrit liggja eftir Bruun Eftir at Gudmundur Bruun var deyður, skrivaði kona hansara Edel Bruun til mín, at eftir Gudmund Bruun lá m.a. ein týðing til føroyskt:

eri eg Matumbwe kongur tann fyrsti, tí min høgt elskaði og æraði faðir, Nkukawa, er fyri stuttum deyður heima, meðan eg var í fer at fáa útbúgvingina frá hondini. Men eg havi avgjørt, tá ið eg fari heimaftur

honum,« sigur áin. »Tað føldi hann longu tá, at hann bar deyðans kulda í hjartanum. Og nú er hann deyður. Hann doyði ikki her, men í einum øðrum stað, eg frætti tað frá meginánni, ið rennur fram við stór