pensjónsaldur, so meira kundi gerast við at mála málningar, mála postalín, veva myndir og at virka ull á ymsan hátt Tygum hava vitjað flestu lond í Europa, og eftir at tit báðar vóru pensjóneraðar, fóru
hálvhosum. Vit gera hosur bæði til børn og vaksin. Hetta eru fínar hosur og hosur úr grovari og bleytari ull og hosur úr bumull. Tóra Egilsdóttir, eigari av Mýrifípuni, sigur, at nógv tann størsti parturin av
"1700 metrar frá framtíðini", ið fekk sera gott viðmæli frá fólki. Hetta var ein filmur, sum danska Ulle Boje Rasmussen gjørdi í 1990, har hon lýsti lívið á hesi bygdini, sum var tann seinasta við vegasambandi
herfyri, og hann greiddi frá, at burtursæð frá tí, at hesi fólkini fiskaðu, fangaðu fugl ella arbeiddu ull, so innihildu tey nakrar universellar dygdir, sum hann málbar seg. Men týdningarmikið var at finna
Poul helt fram við at ganga burtur í haga og arbeiða við seyðinum til hann var 90 ár, og tey virkaðu ull. Poul vaskaði og nappaði, men Elsebeth Kristina sat í vevinum sum hon hevði gjørt øll árini í Kaldbak
serliga um eg kann arbeiða sum sjónleikari og seymikona. Og eg ætli mær ikki at arbeiða við føroyskari ull, sum vísir seg at vera ógvuliga væl umtókt nú fyri tíðina, ger Anna Kristin greitt, nú vit at enda [...] í SMS at síggja jakkan, sum hon hevur seymað. Ein jakka, sum er gjørdur úr millum annað føroyskari ull -- paradoksalt. Men Anna Kristin smílist bara eitt sindur skeivt.
verið til bjarga fyri fyrstu ferð. Og ein genta var ikki eitt rætt konufólk, uttan hon dugdi at vaska ull, kara, spinna, binda og alt tað, ið hoyrdi einum bóndasamfelagi til. Seinni, tá ið vit komu til fi
Mjúka og lætta troyggjan við A-sniði er bundin úr tvítráðaðum skipstroyggju-tógvi frá Filana, sum er nýtt spinnarí í Klaksvík Tógv og stokkar: 300 gr tveytráðað skipstroyggjutógv frá Filana. Stokkar n
jú eisini endamálið við myndarøðini og verkætlanini sum heild. Kvinnan er úti í føroysku náttúruni, ull og veðrahorn verður brúkt, og eisini eru teir føroysku litirnir, sum vit kenna frá náttúruni herheima
meiarínum var. Har sum Miðlahúsið er nú, kallaðist Vektarbúðin. Uppi á loftinum varð millum annað ull og fjøður goymd. Eg var nokk so langa tíð í Vágsbotni. Fiskur varð tikin ímóti í Steinpakkhúsinum
