staðni. Eitt nú snýr lagið Smuglarin seg um eitt viðkvæmt evnið. Lagið snýr seg um tað, sum teir í 200 rópa fyri trúar-imperialismu . Teir syngja um fólk, ið smugla bíbliur inn í Kina, og harvið kroysta kr

akkurát er tað, mær dámar best, havi eg lært meg at siga »onkur fær gleði av hasum, hvør eri eg at rópa upp um tað.« Um eg ikki sjálvur hevði verið ígjøgnum tað sama, tá eg var yngri, hevði eg sikkurt verið

Johannesen, nú teir gevast í føroyskari fiskavirkisvinnu og fara at njóta sítt "otium", sum vit plaga at rópa tað. Helgi Hansen hevur verið maskinmeistari á virkinum í Miðvági undir skiftandi eigarum og skiftandi

sigldi yviri í Trinidad á sinni. Síðan tíðliga í hesum árinum hevur Ólavur siglt við tí, sum danir rópa "havnabussunum" hjá Arriva Danmark AS. - Hetta eru bátar, sum sigla við ferðafólki millum støð í

veruliga kollveltandi potentialið, sum verður loyst við nýggju tøknini er tann stóra samtalan, vit rópa netverkið ella netmynstrið. Menniskjuni, sum skapa og brúka hesa tøkni eru koplað saman í einum netmynstri

aftur, og alt vísti seg at vera í lagi, løgdu vit leiðina eysturyvir, norður móti Grynnunum, teir rópa. Men longu áðrenn vit komu á Eystnes, varnaðust vit, at nú var aftur galið - og báturin misti ferð

landakortinum, men eisini meginpartin av vesturheiminum. Tá ið Jostein Gaarder sigur, at ísraelsfólk rópa seg sjálvi Guds útvalda fólk, so er hetta ikki so. Veruleikin er tann, at allarflestu av leiðarum

landakortinum, men eisini meginpartin av vesturheiminum. Tá ið Jostein Gaarder sigur, at ísraelsfólk rópa seg sjálvi Guds útvalda fólk, so er hetta ikki so. Veruleikin er tann, at allarflestu av leiðarum

pátrúgv og víðgongdum høgrasjónarmiðum, ið summi her á landi (Guð má vita hvat tey billa sær inn) rópa upp á trúgv. Her er av sonnum ein ormur komin í garð okkara. Hesin ormurin (og hann trilkast í hvørjum) [...] Miðjarðarhavsbotni liggur í heljarskugga. Teir kjaftbreiðu ganga og darta við sínum skriftstøðum, rópa sína skammleysu óvitan út um allar geilar og unna teimum hvørki náði her ella handan, ið ikki vilja

258 varð hann tikin og illa píndur; m.a. verður sagt frá, at hann varð stoktur á eini rist og skuldi rópa, áðrenn hann andaðist: »Nú er stokt hesumegin. Vendið nú steikini.« Kend er eisini halgisgøna um,