sløkna ljósini eitt og eitt og eystanbrimið rurar frið yvir okkum. Tann gamla er eisini sovnað eina løtu... . Nú vaknaði hon aftur og fer aftur at rópa, tó ikki so hart. Hon er lin nú og ljóðið minnir nógv

týddi. Gloppast eitt sindur steingjandi grindir, steingjandi grindir, tá gerst tú glað. Ivaðist onga løtu í, at eg fór at síggja Jósef, Mariu og Jesusbarnið í eini krubbu, so nógv fór um meg, tá ið eg tók

vera áðrenn klokkan er átta tá ið býurin kódnar í ferðslu. ? Annars gangi eg úti í bøi og haga hvørja løtu eg kann. Og urtagarðsarbeiði hevur eisini mín stóra áhuga, so alt í alt eri er rættiliga nógv uttandura

linliga í svalandi fleyrinum. Kokosnøtirnar hanga í teggjum og hótta við at detta í bollan á tær hvørja løtu. Ein slík løta, undir svalandi skuggataki við Caribiska Havinum sum sjóðandi undirspæli og eggjandi

øtiligt óløgið stóð niðan á bakkan og druknaði tí dýrabaru last. Eitt heilt ársverk spilt eftir lítlari løtu. So har reyk eisini einkjupensjónin. Vit kunnu helst øll livandi ímynda okkum tann ekka, sum mundi

nátt síðani 7. oktober - við einum steðgi í ár. USA hevur stuðlað bumbingini treytaleyst frá fyrstu løtu, eins og fleiri evropeisk lond hava gjørt. Onkuntíð kom okkurt hálvhjartað ynski úr USA um hóvsemi

nøkur orð um ta søguligu gongdina og støðið undir hesum okkara stóra degi. Hann hugsaði seg um eina løtu við ongum handriti. ”Hetta verður ongin drúgv tala,” byrjaði hann. ”Kanska eg kann byrja við einari [...] nevndarlimur. ”Sama hvat, so var tað kanska ein annar romari.” So fór ein eftirløntur lærari til barrina. Løtu seinni inklineraði hann fyri einari damu. Tango Jalousi . ”I love dancing” konverseraði hann á enskum [...] við standmyndini ein sannur adonis. Damuna hjá sær tveitti hann, sum var hon ein onnur sylfida. Eina løtu vóru tey einsamøll á gólvinum. Tey áttu dansin. Ein Tarantella, ein føroyskur tarantella. Øll hini

Santos fer av vøllinum, og í hansara stað kemur Páll Mohr Joensen hjá HB. Høgni Madsen hevur ligið eina løtu, og HB spælararnir kennast vera strongdir. 2-1 80) Bárður Olsen fer av HB miðvøllinum, og Bárður J

Læknin var ógvuliga óróligur og visti ikki, hvar hann skuldi hyggja. Hann segði einki í eina góða løtu, ið føldist sum tímar. Til síðst fekk hann sagt nakað, ið óbeinleiðis sipaði til, at støðan hjá mær

á grøn­lendska samfelagið, meira ans enn vit hava gjørt higartil. Lars Emil Johansen ivast tó onga løtu í, at grøn­lendingar eins og aðrar tjóðir eiga at gera tað tey eru ment fyri at finna møgulig ráevni