Bara kropshitin fer eini tvey stig niður, so koma vit í støður, har vit missa førleika at brúka armar og bein. Og kanst tú ikki tað, so sigur tað seg sjálvt, at tú ert í vanda fyri at drukna. Og fellur
hjúnini bæði, og her verður dentur lagdur á, hvussu Mortan Johannesen byrjaði við tí, sum hendur, armar, nærlagni og ágrýtni kunnu skapa, og hvussu tað hevur gingist við virksemi hansara fram til dagin
menning og margfeldni í nógvum ítróttargreinum í Føroyum, heldur hann. – So nú er bara at bróta upp um armar og spýta í lógvarnar!, sigur Jógvan Arge.
gjørdi sítt egna orðaleysa mál- og tá ið sorgin og vónloysið ikki vóru til at bera, skar hon seg í armar og kropp. “Eg skal fáa ilt – blóðið má út”. Í fyrilestri sínum greiðir Karin Dyhr frá um sín bardaga
tað er eisini ein sannroynd, at tað hevur gingið heldur strilti til at fáa fólk at bretta upp um armar og lata seg koppseta. Eftir, at nógv lótu seg koppseta í fyrstuni, kom stígur í og í løtuni er støðan
at hesir komu við nýggjum og stimbrandi tonkum og hugskotum. Væntaði at hesir fóru at bróta upp um armar og koma við ítøkiligum boðum uppá framtíðina og teir trupuleikar, sum vit í løtuni dragast við. Tíverri
degnum, vit skiltu tað væl. Tað tungt var fyri okkum, hjarta græt fyri teg. Vit gjørdust til tínar armar og bein, vit gjørdu tað við gleði. Alt fyri at hjálpa, sum tú hjálpt hevur okkum. Tú var ein góð kona
ður. Hetta eru mergjaðir menn, ið taka heimsins trupulleikar í størsta álvara. Teir bróta upp um armar og vilja stríðast fyri at hevja okkum burtur úr pornodíkinum, sum at Ugens Rapport er at fáa á be
ir á Sosialinum at samstarva, og hann var ikki ein stjóri, sum var bangin fyri at smoykja upp um armar. Krisjan var ein sera tolin maður, og nú tankarnir leita aftureftir, so var hann kanska í so tolin
Hesaferð væntaðu vit satt at siga, at okkara vælvild var afturlønt, og arbeiðsgevararnir rættu sínar armar út til okkara mongu sperdu verkafólk, sum hvønn dag stríðast at fáa endarnar at røkka. Okkara limir
