hvønn dyst Fyrr í ár, var Eystein Elttør, libero leikarin hjá Mjølni, frammi í fjølmiðlunum, har hann millum annað tosaði um, at hvør dystur, ið eftir er, er sum ein finala. Og ikki kann sigast annað

hevur gjørt sær tær royndir, at fólk uttan serliga útbúgving klára seg betri enn meðal. Tí kundi hann hugsað sær at sæð fleiri lesandi, uttan akademiska útbúgving, í sínum floksrúmum. - Tað er sera harmuligt

frálíku verkætlan. Endin gjørdist, at HF, sum Miðnámsskúlin, tá nevndist, varð fluttur til Vágs, har hann húsaðist í trongum korum. Tá so myndugleikarnir langt um leingi taka sær um reiggj undir fullveld

búsitandi í Danmark (?), í bløðunum um hóttandi Berufsverbot í umsitingini av tí føroysku fókakirkjuni. Hann veit sjálvandi, at Berufsverbot, sum varð handhevjað við lóg í Týsklandi fyri tretivu árum síðani

kappingarførir við onnur lond og harvið kunnu menna flotan, eisini í offshorevinnuni og kunnu manna hann við okkara egnu fólkum. Sosialurin

undirvísarum, sum hava eina heilt serstaka hugsan um, hvussu kirkjusangurin skal framberast, sigur hann. Umleið 25.000 danir eru í dag knýttir at einari av fríkirkjunum uttanfyri fólkakirkjuna. Tær báðar

kundi vera bæði børnum og vaksnum til skaða. Sum so mong onnur valevni gera tað í hesum døgum, gav hann okkum vaksnu, sum starvast í Smýlibýlinum ein lítlan faldara. Tá børnini sóu, at vit vaksnu fingu

til spurningin um uppstilling. Tað frættist, at borgarstjórin á Tvøroyri fegin vildi á listan, men hann slapp ikki – so her er tað ein stórur spurningur, um taktiska uppstillingin ikki eisini hevur verið

føroyingar, ið hava familjusamband til Stóra Bretland, hava møguleika at leika fyri bretsku oynna. Hann legði aftrat, at teimum tørvar eins góðar skjúttar, sum førroyingar hava. Veksur spakuliga Spurdur

Andersen, m.a.: "(...) Oskarsson gør det helt eminent. Med sine lette, skødesløse streger fortæller han en historie, der virker så enkel, men samtidig rammer så dybt" Víðari sigur ummælarin, at tað er ikki