ministarar koma við tílíkum staðfestingum - sjálvt í ár 2001. Men hetta er tíverri veruleikin. Altjóða rættur og rættindi Um hugt verður at altjóða rætti - eisini nevndur fólkarættur - er greitt, at allar tjóðir [...] m.a. rætt til sjálvar at avgerða stjórnarrættarligu støðu teirra. Somuleiðis staðfestir altjóða rættur, at til tess at verða viðurkent sum tjóð, skal eitt fólk uppfylla hesi krøv: ? Støðugt fólk ? Avmarkað

skómakaran og Mallu. Malla var av Geilaættini í Havn, systkinabarn Kristin í Geil, og Petur var ein "rættur geilamaður". Hann hevði heilt ótrúlig evni á nærum øllum økjum. Og hesi brúkti hann bæði á tí verðsliga

ríkisfelagsskapurin ikki nakað mál í sjálvum sær, men uttan hann vóru okkara persónligu frælsir - okkara rættur til at velja - ikki tey somu og uttan hann var vælferðin ikki á verandi støði. Eisini á nógvum øðrum

Men samstundis vita vit, at vit ikki fáa tað burturúr, sum vit áttu at fingið. Túsundavís av føroyingum hava verið noyddir at fara heimanífrá og liva í útisetu millum fremmand fólk og síggja børn síni

við fólkaatkvøðu vil(di)/ tordi geva føringum avgerandi orðið um fullveldið ella ikki, tað er so rættur teirra. Men ógrundað er avgerð teirra at taka 30-40.000 kr. frá hvørjum føroyskum húski (og tað bert

fremur krøv brúkarans og tryggjar, at brúkarin kennir sín rætt mótvegis vinnuni, og hvussu hesin rættur verður framdur í verki". Til hetta endamálið halda vit tað er neyðugt við uppskoti okkara um ein

her tróta orðini í nationalistiska verbalkøstinum: quislingur, landasvíkjari, danskaravinur, ikki rættur føroyingur v. fl.. Hinvegin kunnu vit tó kanska frøast um, at tað endiliga er gingið upp fyri va

føðing ella aðra støðu. 18. grein Øll hava rætt til hugsanar-, samvitsku- og trúarfrælsi. Hesin rættur fatar eisini um frælsi at skifta átrúnað ella trúgv, og frælsi til annaðhvørt einsamallur ella í

eysturatlantiska stovninum, fór hann ikki at hóra undan. ? Og hesin spádómur hevur víst seg at vera rættur, sigur Guttormur, nú stovnurin ikki kastar nakað av sær. Tveir føroyskir bátar hava roynt eftir tunfiski

síðani. Støðan var so vánalig í Vági, at onkur tvørafólk plagdu til stuttleika at spyrja, hvat ein rættur optimistur var: ? Jú, tað var ein sum seldi arbeiðsklæðir í Vági.......... Og rætt er, at tað stóð