udtalelse eller anden meddelelse, ved hvilken en gruppe af personer trues, forhånes eller nedværdiges på grund af sin race, hudfarve, nationale eller etniske oprindelse, tro eller seksuelle orientering, straffes [...] Nydelsen af de i denne konvention anerkendte rettigheder og friheder skal sikres uden forskel på grund af køn, race, farve, sprog, religion, politisk eller anden overbevisning, national eller social oprindelse

róptu teir heldur ikki so hart um tað etiska, men tú ivaðist tó ongantíð, hvar teir stóðu, og hvørja grund teir bygdu á. Persónliga dámar mær væl tann framferðarháttin, sum er meir myndaður av gerðum enn orðum

Eg haldi, at tað gevur lítla og onga meining at halda fram við hesum orðaskiftinum, sum í botn og grund endaði fyri útivið 25 árum síðani, tá avgjørt varð at fara undir hesa verkætlan. Vit mugu líta frameftir

veðrinum, og at tað tískil kann hava verið gróður í vatninum, sum er burtur nú. Tað er sostatt eingin grund til at halda sær aftur við at vassa í hylinum, og kommunuan fer at taka skeltini niður nú.

nógv eftir at gera. Stór átøk eru framd, vindmyllulundin í Húsahaga til dømis, ið hava lagt eina grund fyri eini víðari menning av netinum og varandi orku. Hákun Djurhuus nevndi, at tað gjørdi eisini ein

ikki á staðnum, har eldurin kyknaði, og tí var eingin annar møguleiki, enn at eldurin var ásettur. Grund var eisini fyri at halda , at ta var ákærdi, ið hevði sett eld á , tí hann hevði fleiri ferðir hótt

sjónligu leiklutirnar í bólkinum, vóru bæði hugtakandi og dugnaligir. Teir kundu spæla sær á eini grund, sum løgd av tveimum royndum tónleikarum. Tað var góður bluestónleikur, men teir fóru ikki so nógv

hesir embætismenn somu vælvild. Men Rasmus og Símun fingu aðrar við sær, og so varð sett á at laða grund og fáa húsini upp. Og so góðan stuðul fingu teir, at skúlahús stóðu í Føgrulíð í november 1900. Rasmus [...] - rann mær til hugs á hvørji tíð tú Fagralíð. Á sumri sum á vetrarstund, tá kavin feyk um frysta grund eg minnist teg og hvønn tín fund í instu lund. Tí tú vart borgin fyri mær - og hvørja ferð eg sigli

við skipi til Hovs. Alt tilfarið varð borið niðan á tað staðið, sum hovbingar rópa Innan Glyvur. Grund varð laðað, og kirkjan sett upp aftur av nýggjum. Umframt arkitektin Hofgaard og Johan Hammer, hjálptu

eins og tá, er um­ráð­andi, at vit standa sam­an um okkara felags virði, fólkaræði og altjóða reglu­grund­aðu-skipanina, sum vit hava stríðst fyri at verja. Veit, at gjøgnum hes­ar truplu tíðir er Bret­land