Tað var av besta veðri tá stál útróðararbáturin Brandur úr Fuglafirði um átta tíðina hóskvøldið rendi á Skræpuskerðið norðan fyri Leirvík. Báturin kom úr Fuglafirði og á veg til útróðrar, tá óhappið hendi

Tað er av fagrasta veðri, og tað passar væl hjá fótbóltshugaðu klaksvíkingunum. Tað kann gott vera, at verkfallið ber við sær, at hugsað verður meiri um, hvørjar kilometrar tað er meiri og minni týdningarmikið

til felags við tónleikin hjá Glorybox. Tað skiftir so lýðandi, frá sól til regn, frá heilt góðum veðri til kolandi storm. Og brimið brýtur til dømis í "digitalum lava". Føroyingur við Nevnivert er í hesum

Hvannasund og Viðareiði Saltnes, Toftir og Nes Omanfyristandandi ætlan kann verða broytt orsakað av veðri ella øðrum.

einki gjørt við, so tað má sær ráða, og tað er nú eina ferð so, at viðhvørt standa vit yvir fyri veðri, sum hvørki vit ella nakað annað skip kunnu sigla í, og so mugu vit laga okkum eftir umstøðunum, sigur

somuleiðis, at ættin liggur um lágan eystan við fitt av vindi. – Vit kunnu flúgva í næstan øllum veðri. Avmarkingin fyri at lenda á boripallum til dømis, er tá ið fólkini ikki longur klára at standa á [...] eisini vansar við at flúgva í Føroyum. – Tað ringasta sum er, er at sita á bjargingarvakt í ringum veðri, tá flestu vanlukkurnar henda. Tú situr í óvissu, og kanst risikera at verða kallaður út til eina [...] Besta við starvi: At spæla við dýrar leikur Ringasta við starvi: Óvissan á bjargingarvakt í ringum veðri Størsti dreymur: At starvið verður verandi soleiðis Størsta frambrot: Tá bjargingin bleiv føroysk

gevur trupulleikar eitt nú á Sandavágshálsi og báðu meðin Norðskálatunnilin. Hann sigur frá ringum veðri allan fyrrapartin.

børn, halda hetta vera eitt fantastiskt stað, tí her skulu vit ikki hugsa um bilar og tætta ferðslu. Veðri og bilur stóran týdning Eitt, sum tey harafturímóti mugu hugsa um, er veðrið. Serliga um veturin kann

fleiri møguleikar hjá sikpasmiðjuni MEST við sær, tí tá verður arbeiðið ikki so treytað av vindi og veðri.

breiddu fisk í fagrasta veðri, í sólskini, og so søgdu teir til. Nú skuldi gevast. Og tað umbar seg ikki, at so kom vátveður. Hinvegin kundu vit arbeiða í heldur grómutum veðri. Teir bóðu okkum ikki gevast