signaðar. Lærisveinarnir, teir ellivu ápostlarnir høvdu tó ikki fangað henda sannleika og kunngjørdu ta fyrstu tíðina bert orðið fyri jødum. Teir tordu m.a. ikki, fyri hvørjum øðrum kanska, at prædika fyri

á heimavølli, og 1-0 ímóti Skála og 3-0 ímóti B68 á útivølli. Víkingur vitjaði á Sandi 28. mai, og ta ferðina endaði tað við stórsigri til gestirnar, sum fóru norður um aftur við 5-0 sigri í viðførinum

miðnámsskeiðið, ið hevur vakt ans uttanlands fyri góð úrslit. Vit kunnu nevna tónleik fyri brekað og ta sera jaligu umboðanina, ið musikkskúlanæmingar hava í Havn og á ferðum uttanlands. Alt hetta verður

verið alt bæði fyri meg okkum øll, tú var altíð líka umhugsin við okkum øll. Tað var mangar gangir, ta tíðina tá vit gingu í skúla, at vit komu heim til tín og fingu okkum døgurða, vit hildu altíð at tað

hevur mangla. Fólk í dag hava sovornan skund á sær, og eg havi sjálv fýra børn, og kenni tískil til ta sjoranina tað er at fara út í handlar við børnum, og eg dámi sjálv betri at seta meg við telduna um

loysn er at privatisera festijørðina, ongantíð ov skjótt, og gera eina landbúnaðaralóg, ið minnir um ta, okkara grannar hava. Viðvíkjandi festiskipanini í Føroyum so skalt tú heilt til Norður Korea fyri

tey so gjørd liðug til jólar. Nakað manglar enn at gera, men eg haldi at tað er tíð nokk til at halda ta tíðarætlanina. Tá so tey verða liðug, kunnu vit seta fokus á hini húsini, sum enn mangla, vísir Jónbjart

vikuskiftini verða tikin uppí til útferðir, túrar, og til at vitja søvn. Endað verður við veitslu. Umframt ta dagligu undirvísingina í føroyskum máli halda serføðingar fyrilestrar um serlig evni: náttúru, søgu

arbeiði í verk. Hetta gjørdist drúgvt tilfar við m.a. Erhevervs- og Selskabsstyrelsen, men teir komu til ta niðurstøðu, har skrivstovustjórin í Erhvervs- og Selskabsstyrelsen, Jytte Heje Mikkelsen, segði: ”

sannleiksorðini frá Haraldi. Løgreglan, sum plagar at meta um mannfjøldir, heldur, at talan var um eina ta størstu fjøldina, sum nakrantíð hevur verið samlað á ólavsøku. Eingin vil seta tal á, men tað mundu