grund, sjey ár síðan hann seinast var á klettunum. Ílatin svarta t-troyggju uttan ermur og ikki eldur ein dag, traðkaði Páll Arge á pallin í Høllini á Hálsi, sum hann hevur gjørt so ofta áður. Tað fór

kundi húsið verið brent niður hjá okkum.” Hon hevði sett eina grýtu útá fyri at smelta gásafeitt. Eldur kom í feittið, og login stóð næstan upp undir loftið. Mamman var einsamøll í køkinum. Tað var so trongt

fleiri fólk vóru í køkinum. Og so tað, at eingin fekk álvarsligari mein. Hevði tað verið olja, sum eldur kom í og kom á kroppin, høvdu sárini verið nógv djúpari. Beint eftir óhappið, var gassið lagt inn

í Skotlandi hin 16. november sama ár, og leiðin bar til Amerika. Í illveðri hin 19. november kom eldur í skipið, sum setti kós móti Skotlandi, men endaði í Føroyum. Tað var bara ein maður, sum bar boð

enn so, at tað rendi á land við Stóraboða uttanfyri Søltuvík fimm dagar seinni, 21. november 1895. Eldur kom í skipið, sum sakk so at siga beinanvegin. Bert tann ein maðurin, matrósurin Heinrich Anders úr

ára gamli útróðrarmaðurin úr Frøya farin til fiskiskap í ein landnyrðing úr Halten. Tá kom brádliga eldur í 40 føtur stóra bátin. Maðurin hevði ikki annað í at velja, enn at skunda sær í lívdraktina og síðani

rakettálopi. Ein ukrainskur heryvirmaður segði stutt eftir, at eldur var komin í tvey øki í býnum. Seinni boðaði hernaðarliga umsitingin frá, at eldur var komin í fleiri íbúðarhús og aðrar bygningar. Tað eru

bjarga tveimum sleðum, ið vóru farnar niður ígjøgnum ísin. Eftir at hava mist útgerðina og eftir at eldur var komin í tjaldið gekk Fiennes aftur til høvuðsleguna, sum lá12 kilometrar burturi. Haðani var tann

kokkahúsinum. Motorpassarin leyp niður beinanvegin, men var skjótur aftur og segði, at helst var eldur í maskinrúminum og spurdi, um nøkur roykkavaraútgerð mundi vera umborð. Tað visti skiparin ikki, men [...] men har var ikki hugsandi um at koma nakran veg. So varð purrað út, og menn vóru á dekkinum, sum eldur var í. Skiparin fór so á brúnna aftur og sendi neyðarkall. Ein enskur trolari kom tætt framvið Ranafossi

kokkahúsinum. Motorpassarin leyp niður beinanvegin, men var skjótur aftur og segði, at helst var eldur í maskinrúminum og spurdi, um nøkur roykkavaraútgerð mundi vera umborð. Tað visti skiparin ikki, men [...] men har var ikki hugsandi um at koma nakran veg. So varð purrað út, og menn vóru á dekkinum, sum eldur var í. Skiparin fór so á brúnna aftur og sendi neyðarkall. Ein enskur trolari kom tætt framvið Ranafossi