barskur verðuleiki hjá familjuni Laksáfoss. Bert 44 ára gomul gjørdi kreftin vart við seg. Í apríl ´99 vitjaðu tey bæði Laksáfoss Rikissjúkrahúsið á fyrsta sinni - og eftir hetta hava tey ofta tikið hesa tungu
tónleik. Torkil og Inga mostir vóru so góð við okkum børn. Ikki sørt, at vit vórðu forkelaðar, tá vit vitjaðu. Um ein okkara ikki dámdi okkurt, ja, so hevði Inga skjótt gjørt okkurt annað. Torkili dámdi væl
Fámjin ella her suðuri, ella tá vit skuldi reka, vóru tú og hundurin Roy góð hjálp at fáa. Tá vit vitjaðu tykkum, var blíðskapurin stórur, og vit minnast aftur á nógvar góðar løtur. Tú dugdu væl við børnum
aftur. Tað seinasta árið bíðaði hann so eftir einum lunga. Í hesum tíðarskeiði vóru eg og Bára og vitjaðu hann í Keypmannahavn, meðan Sonny var heima. Hetta var ein sera góð tíð, har eg lærdi Bjarti at kenna
um at Snæbjørg ei longur var ímillum okkara, var fyrsta reaktiónin hjá mær, hví vóru vit ikki og vitjaðu hana á sjúkrahúsinum ella fyrr í vikuni, hví? Eg skilti ikki beinanvegin, hvat var hent, at eg aldri
hevði verið í Onglandi og selt fisk. Í 2002 vóru vit, bindiklubbakonurnar, ein túr í Noregi og vitjaðu Sannu. Vit vóru 10 í tali. Har komu nógvar góðar søgur frá gomlum døgum. Sanna hevði tað ógvuliga
Jacob aftur. Sonin misti hann í 2007, og hettar var ein harður missur fyri hann. Tá vit vóru og vitjaðu nakrara vikur aftaná, snakkaði hann um, hvussu gott menniskja Hans Jacob altíð hevði verið. Tað sást
samstundis fyrsti og einasti drongurin í familjuni. Mamma og Hjarnar høvdu eitt serligt forhold. Tey øll vitjaðu ommu sína næstan dagliga, eisini síðstu tíðina á Landssjúkrahúsinum. Mamma var, alt tað eg kann minnast
at eg var blivin omma og tú langomma, hvussu glað tú bleiv. Jensa, Jákup og lítla Emma vóru og vitjaðu teg tíðliga í vár. Tað gleddi teg at síggja tey øll, serliga lítlu Emmu. Hesi seinnu árini tú hevur
bæði handil og telefonstøð, so har komu nógv fólk. Eisini vóru tað skyldfólk og aðrir kenningar, ið vitjaðu við Gjógv, sum sjálvsagt stukku inn á gólvi, og øllum varð vístur blíðskapur. Tað eru mong, ið hava
