roynd. Tá síggja vit, um álit okkara stendur við - ella, um tað er sum stráið, ið sveiggjar higar og hagar í vindum. Tí, um vit hava álit á Harranum Jesusi, so hvílir trúgvin seg hjá honum og fær føðslu sína

sóttarhald, at tað er endamálsleyst at fara hagar í feriu. Í øllum heimimum eru tað í dag bara tveir landspartar í norðaliga í Svøríki, har so fá fólk verða smittað, at hagar kunnu fólk fara. Tað eru landspararnir

Norðurtýsklandi, og til ávísar partar í Svørvíki, sum enn eru gul og tað merkir, at fólk, sum fara hagar, skulu vísar serligt varsemi. Myndugleikarnir duga illa at meta um, hvussu leingi hetta fer at halda

vitjanarmiðdepili, eigur at verða gjørd ein gøta fram við bakkanum frá Gomlurætt til Kirkjubøar, hagar fólk kunnu ganga ella súkkla, um tey hava hug til tað. Ein vitjanarmiðdepil við Gomlurætt kann eisini

býráðsvalið, verður at steðga hesi ætlan. Vilja tey hava grótið inn í Eysturoynna, so má tað siglast hagar. ##med2## Ferðslutrýstið í Havnini er frammanundan ovurstórt. Havnin megnar ikki eitt enn størri trýst

fornminnissavn, sum hevur staðið og savna søguna hjá sólarskipan okkara í fýra millardir ár. Ta´vit fóru hagar við Apollo, fóru vit í roynd og veru inn í fornminnishandilin og tók nøkur minni við okkum. Nú skulu

vit hoyrdu dømi um í einum morgunlestri nú í vikuni, ræður um at kortið er rætt, um ein skal koma hagar, ein ætlar sær. So tann sum ætlar sær at broyta formligu viðurskiftini viðvíkjandi Tjóðpallinum, fær

føstum uppihaldi í landinum sum kunnu ferðast til landið, og tí frámælir Uttanríkisráðið nú ferðir hagar. Les her, hvørji lond í ES og Schengen sum vit sambært donskum myndugleikum enn kunnu ferðast til

øllum Keypmannahavn, og har um vegir, er korona rættiliga farin at gera um seg. Og tað er netupp hagar, tey flestu ferðafólkini fara. – Tað sær út til, at vit hava fingið tamarhald á støðuni aftur, men

slíkt loyvi, og har skal upplýsast hvaðani seyðurin kemur, og navn og matrikkulnummar á haganum, hagar hann skal, ella navnið á tí, sum skal hava hann. Tað skal eisini upplýsast um endamálið við flutninginum [...] eisini vátta, at eingi tekin er um sjúku, sum krevur fráboðan, hvørki haðani seyðurin kemur, ella hagar hann skal. – Tað er ikki loyvt at flyta seyð, sum hevur sjúkutekin, ella yvirhøvur at flyta seyð frá