við politikarar í umráðnum við Murmansk. ­ Einki er av størri týdningi enn eitt sunt fólkaræði í okkara nærumhvørvi. Norðurlondini mugu gera alt fyri at stuðla demokratisku menningini í norðurvestur Russlandi [...] ­ Ikki minst umhvørvistrupulleikarnir krevja eitt betri politiskt samband. Sum politikarar er tað okkara skylda at peika á trupulleikar, sum í dag forða fyri einum konstruktivum samstarvi. Tað kann ikki

rúsdrekkalógin varð sett í gildi. ­ Tað, at heildarnýtslan ikki er vaksin, taka vit sum dømi um, at okkara arbeiði hevur eydnast, og at tað tí ikki er rætt at gera broytingar í viðurskiftunum, sigur Uni Vestureið

ber fyri at fyribyrgja ovurviðkvæmi. Foreldrafelagið gloymir, at vit eiga og hava eina ábyrgd fyri okkara børnum. Tey stara seg blind uppá, at teirra børn skulu vaksa upp í einum barnagarði. Onnur foreldur

var økt við 800%. Vit hava onga útgerð og læknar okkara eta bert breyð og drekka te og svíma undir arbeiðinum. Vit megna ikki at taka ímóti børnum okkara. - Síðani vísti hann mær tølini, ið vístu, at tað

saman um Suður-Vestur Samtakið, og sett ein oljuráðgeva, Suni á Dalbø í starv. ? Vit kappast ikki okkara millum, hvør skal hava tær bestu sømdirnar, men arbeiða heldur saman, so allar kommunurnar fáa eitt

enn. Sjálvsagt er einki víst, fyrr enn sáttmálin er undirskrivaður, men hetta er nakað av tí, ið er okkara ætlan. Tað, ið ikki er komið á pláss enn, hevur t.d. nakað við eftirlønir at gera, sigur Andras L

Fyrst sendu teir fleiri alvápnaðar hermenn umborð og sótu hesir og peikaðu við byrsumúlanum móti okkara høvdum - sum vóru vit av ringastu brotsmonnum. Síðani stongdu teir brúnna av, soleiðis at eg sum

at siga frá, um ein sjónliga ávirkaður persónur kemur inn. ­ Kunnu viðskiftafólkini ikki góðtaka okkara reglur, kunnu tey fara aðrastaðni. Tað vilja altíð verða nakrir alkoholikarar, men um teir skikka

verður støða tikin til, hvussu nógvari venjing tørvur verður á aftrat, og nær hon verður. Við tað at okkara mentanarháborg Norðurlandahúsið í ár hevur 15 ár á baki, verður gjørt eyka burtur úr kórsanginum

har úti. Aðrastaðni klatra tey í bjørgum og leypa í elastikki. At fara á fleyg er nakað, ið vísir okkara hátt at liva, sigur Annika Joensen, ið fagnar slíkum hugskotum, um tey verða gjørd undir skipaðum