fær skuldina fyri, at føroyingar liva í ófrælsi. Í politikki kann man siga so nógv. Og man kann loyva sær so nógv. Men politikkur og politiska skipanin er ein mynd av fólkinum. Vit fáa tað løgting
tykist heldur ikki klókt at loyva størri ferð á okkara vegum. Vegirnir eru ikki gjørdir til at taka ímóti ferðslu meira enn 80 km/t. Tað kann tí als ikki vera rætt at loyva meira ferð. Allur ferðslupo
so er tað ikki eitt mál, um vit eru fyri fosturtøku ella ikki. Men spurningurin er, um vit skulu loyva fríari fosturtøku. Tað merkir, at vit lata tað upp til ta einstøku kvinnuna at gera av, um hon
tið hjá landstýrinum ikki hevði verið ein góður karmur um ein felagsskap millum tvær tjóðir. Vit loyva okkum at ivast í hesum pástandi, men skulu, um hann er rættur, hervið vera teir fyrstu til at siga
hegni og virðing brúka orkuna til at forða fyri stríðum og kríggjum heldur enn at brenna brýr. Hetta loyva vit okkum at ivast í, at nýggja amerikanska stjórnin fer at halda. Tí áliggur Europa og tess stjórnum
yvirhøvur eta grind, so hevur politiski myndugleikin ein álvarsaman trupulleika við at loyva fólki at drepa og eta grind. Tað er so í øllum førum at blæsa og hava mjøl í munninum, og her verður
tí tað er próvfast, at økt ferð skapar størri vanda. Serliga tá vit ikki hava vegir, ið eiga at loyva meira ferð enn 80 km/t og ikki minst, tí at ein slík ferðaøking als einki sparir í tíð í mun til tann
frídømt fólk, sum eru dømd til deyðis uppá skeivt grundarlag, har hevur Bush sagt kortanei til at loyva DNA-royndir. Alt peikar tann eina vegin, at vit her hava fingið ein stívrendan og harðrendan forseta
Sambandsflokkinum. Og spurningurin er nú, um uppskotið verður lagt fram aftur í heyst. Málið um at loyva samkyndum í Føroyum at giftast borgarliga, er fløkt, tí málsøkið er partvís danskt og sostatt skulu
farvæl’ eitur nýggja staklagið hjá Døgg Nónsgjógv. Lagið snýr seg um eitt sorgblítt farvæl og at loyva sær sjálvum at koma víðari. Lagið er skrivað av Døgg Nónsgjógv og Høgna Lisberg, sum eisini hevur
